„Póstmál“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
(Leiðrétt) |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
Ekki hefur það | Ekki hefur það gengið klakklaust í gegnum aldirnar að koma bréfum til og frá Vestmannaeyjum. Opinberir póstflutningar við Eyjar komust ekki á fyrr en undir lok 18. aldar og voru það síður en svo reglulegar sendingar. Fysta póststofnun á Íslandi komst í gagnið árið 1782 og var þá ráðinn einn landspóstur sem sá um flutninga. Mikið baráttumál var fyrir Vestmannaeyinga að fá viðunandi póstflutninga enda þurftu þeir sjálfir að sækja póst sinn upp í Landeyjar. Vont veður og brim gerðu það að verkum að ekki náðist í póstinn, stundum svo mánuðum skipti. Þegar svo áraði tóku menn upp á hinni fornu aðferð að senda flöskupóst. Ekki er aðferðin alveg traust en til eru dæmi um að menn hafi fengið póstinn 12 tímum eftir sendingu. Voru þá verðlaun fyrir að koma póstnum til skila tóbaksspöng sem sett var með í flöskuna. | ||
== Frá 1872 - aldamóta 1900 == | == Frá 1872 - aldamóta 1900 == | ||
Árið 1872 kom tilskipun frá konungi um að | Árið 1872 kom tilskipun frá konungi um að póstafgreiðslumenn skyldu settir víða um land. Póstafgreiðslumaður var settur í Vestmannaeyjum og fékk hann 15 [[ríkisdalur|ríkisdali]] í árslaun. Sýslumaðurinn, [[Michael Marius Ludovico Aagaard]], fékk starfið. Áður en póstafgreiðslan komst í gagnið voru póstsendingar til Vestmannaeyja 5-6 um árið. Þegar póstafgreiðsla var stofnuð í Vestmannaeyjum jukust póstflutningar og við lok 19. aldar var tekið á móti pósti rúmlega 50 sinnum á ári. | ||
Útgáfa síðunnar 17. janúar 2006 kl. 12:22
Ekki hefur það gengið klakklaust í gegnum aldirnar að koma bréfum til og frá Vestmannaeyjum. Opinberir póstflutningar við Eyjar komust ekki á fyrr en undir lok 18. aldar og voru það síður en svo reglulegar sendingar. Fysta póststofnun á Íslandi komst í gagnið árið 1782 og var þá ráðinn einn landspóstur sem sá um flutninga. Mikið baráttumál var fyrir Vestmannaeyinga að fá viðunandi póstflutninga enda þurftu þeir sjálfir að sækja póst sinn upp í Landeyjar. Vont veður og brim gerðu það að verkum að ekki náðist í póstinn, stundum svo mánuðum skipti. Þegar svo áraði tóku menn upp á hinni fornu aðferð að senda flöskupóst. Ekki er aðferðin alveg traust en til eru dæmi um að menn hafi fengið póstinn 12 tímum eftir sendingu. Voru þá verðlaun fyrir að koma póstnum til skila tóbaksspöng sem sett var með í flöskuna.
Frá 1872 - aldamóta 1900
Árið 1872 kom tilskipun frá konungi um að póstafgreiðslumenn skyldu settir víða um land. Póstafgreiðslumaður var settur í Vestmannaeyjum og fékk hann 15 ríkisdali í árslaun. Sýslumaðurinn, Michael Marius Ludovico Aagaard, fékk starfið. Áður en póstafgreiðslan komst í gagnið voru póstsendingar til Vestmannaeyja 5-6 um árið. Þegar póstafgreiðsla var stofnuð í Vestmannaeyjum jukust póstflutningar og við lok 19. aldar var tekið á móti pósti rúmlega 50 sinnum á ári.
Heimildir
- Haraldur Guðnason og Þorsteinn Víglundsson. Póstmál í Eyjum. Blik. 1967. 26. árg