Blik 1967/Kvæði, Pétur Sigurðsson

Pétur Sigurðsson, ritstjóri.

Hinn þjóðkunni erindreki og ritstjóri, Pétur Sigurðsson, hefur sent Bliki þessi ljóð. Birt með þökkum.

SALÓME DANSAR

Salóme dansar - dansar þjóð.

Í dansinum tryllast menn og fljóð,

menn þyrstir í vin og þyrstir í blóð.

Það er hinn heiðni siður.

Villtur í nautnir heimurinn hlær.

Heródes ríkir, - dansar mær,

loforð um hálfan heiminn fær, -

um höfuð spámannsins biður.

Salóme dansar, dimm er nótt.

Í dimmum klefa er sofið rétt.

Fangaðir guðsmenn hafa hljótt. –

Heimurinn vöku lengir.

Hoppar og leikur hirð og fljóð.

Heródes ríkir, dansar þjóð,

sólgið í nautnir brennur blóð. –

Böðullinn exi dengir.

Salóme dansar, dansar þjóð,

dunar í höllu, brennur glóð.

Menn þyrstir í vín, menn þyrstir í blóð,

þorstinn í sálunum logar.

Þá sverja menn girndum hávær heit,

og hætta á flest. - Það enginn veit,

hve miklu drukkin og dansmóð sveit

til dýrðar því lífi vogar.

Salóme dansar, dansar þjóð.

drekka og svalla menn og fljóð.

Vínið freyðir og blandast blóð. –

Bjart er í konungs sölum.

Einn í myrkri, með hlekk um hönd,

hjarta kvalið og særða önd,

sviftur frelsi, en ber sín bönd,

blundar á hörðum fjölum.

Sá, er hvílist og sefur rótt,

er sviftur værðum um miðja nótt.

Danslýður aldrei hefur hljótt.

Heródes böðla sendir. -

Salóme dansar, dansar þjóð,

drýpur af stalli spámannsblóð.

Valdhöfum stjórnar vin og fljóð.

Vita menn hvar það lendir.

Að dansandi fótum drýpur blóð.

Deyja spámen hjá slíkri þjóð.

Valdhafa stjórnar vin og fljóð.

Valtur er sá í ráði.

Einvaldsherra og æskuþrótt

oft hefur fellt ein veizlunótt.

Heimsveldi stundum hrundu fljótt,

hæst þegar dansinn náði.

Salóme dansar, - drýpur blóð

drottins þjóna í böðuls slóð.

Heródes ríkir, hnignar þjóð.

Hörpur og bumbur gjalla.

Dýr er veizla og djúpt er sótt,

drekkandi æska missir þrótt,

dagur breytist í dimma nótt. –

Dansandi þjóðir falla.

Spámenn deyja, en dansar þjóð,

dvínar í brjóstum heilög glóð,

tapandi ríki tæmir sjóð. -

Traustið er valt á fæti. -

Margt hefur skeð um myrka nótt,

mörg hefur kynslóð látið fljótt auðlegð,

heiður og æskuþrótt, -

allt fyrir dans og kæti.

SJÓMANNASÖNGUR

Nú skal ýta úr vör, hefja harðsnúna för,

hvort sem hreppum vér blítt eða stórhríðarbyl,

gefa orku og blóð fyrir ættjörð og þjóð.

Það skal örva vorn dug, þetta lífshættuspil.

Ekki hrellir oss sær, það er heimur vor kær,

þar sem hlær við oss bárunnar drifhvíta traf.

Það skal auka vorn mátt, þegar aldan rís hátt.

Það er yndi hvers sjómanns hið stormvakta haf.

Sækir fullhugalið út á fengsælust mið,

klýfur freyðandi ölduskafl borðfögur súð.

Ekki stendur á byr eða' um straumana spyr,

þar sem stálbúin gnoð siglir vélorku knúð.

Hvort sem ljósgeislans staf yfir hauður og haf,

bregður hækkandi sól og hið nóttlausa vor,

eða myrk eins og gröf ógna helþrungin höf,

yfir hætturnar stærð gnæfir sjómannsins þor.