Níundi áratugurinn

Sóknarmark sett á og svo kvótamark

Fiskiskipastóll Vestmannaeyinga hefur aldrei verið stærri en hann er nú, það er að segja í rúmlestum talið né betur búinn að tækjum eða fjölbreyttari, og stafar stækkun hans á þessum árum mest af eldri togskipum sem til Eyja hafa verið keypt, svo og stækkun loðnuflotans. Var útgerð á þessum áratug með hefðbundum hætti, bolfisk, -loðnu, -og síldveiðar og humarveiðar smærri báta að sumrinu til, eftir því sem leyfi stjórnvalda hefur fengist.

Í upphafi var hægt að velja um aflamark eða sóknarmark

Á þessum áratug urðu miklar breytingar á stjórnun fiskveiða þar sem settur var á kvóti. Til að byrja með höfðu útgerðar menn val, annað hvort aflamark eða sóknarmark. Sóknarmarkið var síðan afnumið í byrjun tíunda áratugarins. Á þessum árum varð mikil breyting á sölu fisks þar sem bátar lönduðu körum í gáma sem fluttu fiskinn ferskan til Englands. Landað var einu sinni í viku og voru skipakomur þá margar til að flytja fiskinn. Mikið líf var við höfnina hvern fimmtudag sem var aðallöndunardagurinn. Mikill uppgangur var í bolfisk-útgerð því mun betri verð fengust með þessum hætti heldur en að landa aflanum í stöðvarnar. Togararnir sáu frystihúsunum fyrir hráefni á þessum tíma.

Á árunum 1980-1983 var samtals landað í Vestmannaeyjum 384.259 tonnum af sjávarafla, þar af botnfisksafli 189.649 tonn en loðnu-og síldarafli 194.610 tonn.