„Stefán Guðlaugsson (Gerði)“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Lína 11: Lína 11:
: ''þótt gutli Rán við stefnu.''  
: ''þótt gutli Rán við stefnu.''  


[[Óskar Kárason]] samdi einnig um Stefán:
:''Halkíon á Strauma-storð
:''Stefán löngum treystir,
:''þó að lemji byrðings borð
:''bylgju faldar reistir.
:''Fjörutíu fullan einn
:''formanns telur vetur,
:''Gerðis bóndinn garpur hreinn,
:''geri aðrir betur.


{{Heimildir|  
{{Heimildir|  
* Óskar Kárason. ''Formannavísur''. Vestmannaeyjum, 1950.
* ''Sjómannablaðið Víkingur.'' Farmanna- og Fiskimannasamband Íslands.
* ''Sjómannablaðið Víkingur.'' Farmanna- og Fiskimannasamband Íslands.
* ''Sjómannadagsblað Vestmannaeyja.'' 1995.}}
* ''Sjómannadagsblað Vestmannaeyja.'' 1995.}}

Útgáfa síðunnar 14. júlí 2006 kl. 13:13

Stefán Guðlaugsson, Gerði, fæddist 6. desember 1888 í Gerði í Vestmannaeyjum og lést 13. febrúar 1965. Foreldrar hans voru Guðlaugur Jónsson og Margrét Eyjólfsdóttir.

Sinn fyrsta fisk, maríufiskinn, veiddi hann 11 ára. Ekki var fiskurinn stór og gaf hann Eyflalíu Nikulásdóttur í Móhúsum. Hún þakkaði kærlega og bað honum Guðs blessunar og að hann yrði mikill fiskimaður.

Stefán byrjaði sem sagt ungur sjómennsku og byrjar hann sína formennsku á Halkion árið 1919, en Stefán kaupir síðar Halkion II og Halkion III. Hann var einnig formaður á Bjarma til ársins 1956 en þá hafði hann verið formaður í 47 vertíðir.

Loftur Guðmundsson samdi eitt sinn formannsvísu um Stefán:

Á Halkion Stefán sækir sjá,
síst mun hryggðarefni
garpinum reyndar Gerði frá
þótt gutli Rán við stefnu.

Óskar Kárason samdi einnig um Stefán:

Halkíon á Strauma-storð
Stefán löngum treystir,
þó að lemji byrðings borð
bylgju faldar reistir.
Fjörutíu fullan einn
formanns telur vetur,
Gerðis bóndinn garpur hreinn,
geri aðrir betur.

Heimildir

  • Óskar Kárason. Formannavísur. Vestmannaeyjum, 1950.
  • Sjómannablaðið Víkingur. Farmanna- og Fiskimannasamband Íslands.
  • Sjómannadagsblað Vestmannaeyja. 1995.