„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1976/ Frá Hafsteini Stefánssyni“: Munur á milli breytinga

ríkja og drottna, rennur svo hljóðlega ofan í<br>

gljúpan sand.<br>

Það má ef til vill teljast nokkuð undarlegt, að ég hafði alltaf meiri mætur á Bjarnarey en öðrum úteyjum Vestmannaeyja. Ekki get ég gefið neina skýringu á því. Þó var eins og mér fyndist hún veita Heimaey mest skjól og að hún væri staðsett þarna sem einskonar útvörður.<br>

Eg átti því láni að fagna að koma einu sinni síðla kvölds að sumarlagi út í Bjarnarey, og varð ég þá svo heillaður af umhverfinu, að mér fannst sem aldingarðurinn Eden hefði alveg eins getað verið þar. Því heitir kvæðið:<br>

Lognvær Ægir leggst til náða<br>  

og lokar sínu glóðarauga.<br>

Matsveinn nokkur var að koma til skips. Þegar hann var að stíga um borð, missti hann viskíflösku óupptekna niður í milli skips og bryggju.<br>

Um þennan atburð urðu nokkrar umræður:<br>