„Blái borðinn“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
(Ný síða: Blái borðinn (1936). Fjörefnaríkur er blái borðinn betri en nokkurt smjör, útlitið bætir, æskuna kætir eykur hreysti og fjör. Ástin er varla örugg til lengdar, ölið er ...)
 
Ekkert breytingarágrip
 
(4 millibreytingar ekki sýndar frá sama notandanum)
Lína 1: Lína 1:
Blái borðinn (1936).
{{Þjóðhátíðarlagið|1936|[[Setjumst hér að sumbli|1933]]|[[Þjóðhátíðarsöngur|1937]]}}


Fjörefnaríkur er blái borðinn
Blái borðinn 1936
betri en nokkurt smjör,
 
útlitið bætir, æskuna kætir
:''Fjörefnaríkur er blái borðinn''
eykur hreysti og fjör.
:''betri en nokkurt smjör,''
Ástin er varla örugg til lengdar,
:''eykur hreysti og fjör.''
ölið er freyðandi tál,
:''Ástin er varla örugg til lengdar,''
en hitt er víst, að vítamínin
:''ölið er freyðandi tál,''
verma hug bg sál.
:''en hitt er víst, að vítamínin''
Gott er ölið — gleymist bölið,
:''verma hug bg sál.''
glaðværðin er býsna mikil orðin,
:''Gott er ölið — gleymist bölið,''
og ég sjálfur — orðinn hálfur,
:''glaðværðin er býsna mikil orðin,''
en alltaf er hann beztur blái borðinn.
:''og ég sjálfur — orðinn hálfur,''
Söngurinn, ástin og ölið
:''en alltaf er hann beztur blái borðinn.''
örva og kæta sál.
:''Söngurinn, ástin og ölið''
Í þúsundatali við þjórum
:''örva og kæta sál.''
þjóðhátíðarskál.
:''Í þúsundatali við þjórum''
Gott er ölið, gleymist bölið,
:''þjóðhátíðarskál.''
— en alltaf er hann beztur blái borðinn.
:''Gott er ölið, gleymist bölið,''
:''— en alltaf er hann beztur blái borðinn.''
 
::Lag: [[Oddgeir Kristjánsson]].
::Texti: [[Árni úr Eyjum]].


[[Flokkur:Þjóðhátíðarlög]]
[[Flokkur:Þjóðhátíðarlög]]

Núverandi breyting frá og með 26. mars 2013 kl. 10:35

Þjóðhátíðarlag
1933 1936 1937

Blái borðinn 1936

Fjörefnaríkur er blái borðinn
betri en nokkurt smjör,
eykur hreysti og fjör.
Ástin er varla örugg til lengdar,
ölið er freyðandi tál,
en hitt er víst, að vítamínin
verma hug bg sál.
Gott er ölið — gleymist bölið,
glaðværðin er býsna mikil orðin,
og ég sjálfur — orðinn hálfur,
en alltaf er hann beztur blái borðinn.
Söngurinn, ástin og ölið
örva og kæta sál.
Í þúsundatali við þjórum
þjóðhátíðarskál.
Gott er ölið, gleymist bölið,
— en alltaf er hann beztur blái borðinn.
Lag: Oddgeir Kristjánsson.
Texti: Árni úr Eyjum.