Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2010/Ritstjórnarpistill

JÚLÍUS G. INGASON

Ritstjórapistill

Annað árið í röð var ég fenginn til að stýra hinu merka riti sem þú, lesandi góður, ert nú að fletta upp í. Sjómannadagsblað Vestmannaeyja hefur fyrir löngu skipað sér fastan sess í hátíðahöldum sjómannadagshelgarinnar, sem er í dag orðin ein af stærri bæjarhátíðum Eyjanna. Og er af mörgum hátíðum að taka. Með mér hafði ég þá Hrafn Sævaldsson og Þorbjörn Víglundsson, tvo eðalnáunga sem vita talsvert meira en ég um sjómennsku. Reyndar gerði Þorbjörn þau veigamiklu mistök að fara að blanda sér í pólilík og gat því ekki beitt sér af fullum krafti í blaðinu í ár. En það er önnur saga. Ekki má gleyma Bjarna Ólafi Guðmundssyni, sem tók að sér auglýsingasöfnun í ár og árangurinn leynir sér ekki.
Þó ég segi sjálfur frá, þá þótti mér blaðið í fyrra vera afar vel heppnað. Með nýjum mönnum koma aðrar áherslur sem stundum geta fallið í grýttan jarðveg. Því var ekki að skipta í fyrra og þökkum við félagarnir góðar viðtökur á Sjómannadagsblaðinu 2009. Við vonum að blaðið í ár standi undir væntingum. Ef ekki, þá gerum við bara betur næst.
Við útgáfu á svona blaði verður að leita fanga víða. Það er í raun ótrúlegt hversu velviljaðir allir eru varðandi skrif og annað sem tengist Sjómannadagsblaðinu. Ég gæti trúað því að mörgum renni blóðið til skyldunnar, hafa kannski áratugareynslu af sjómennsku og finnst Sjómannadagsblaðið vera ríkur þáttur í hátíðahöldunum. Aðrir hafa ekki migið í saltan sjó, eins og undirritaður, en bera þess í stað ómælda virðingu fyrir störfum sjómanna. Og þess vegna eru þeir til í að leggja sín lóð á vogarskálarnar, til að gera Sjómannadagsblaðið eins gott og mögulegt er.
Það eru enn miklar umhleypingar í íslensku þjóðlífi og sér ekki fyrir endann á bankakreppunni, eins og það er kallað. Svo virðist sem sjávarútvegur sé orðinn helsta bitbein samfélagsins á meðan þeir sem raunverulega eiga sökina á stöðu landsins, láta sem ekkert sé og skammast jafnvel út í undirstöðuatvinnugreinarnar, til að fela eigin skömm. Það virðist ætla að líða langur tími þangað til Ísland nær aftur tökum á sjálfu sér og á meðan framtakssemi er fótum troðin, t.d. í sjávarútvegi, þá er ekki von á góðu. Hið opinbera virðist hafa það að markmiði að gera sjávarútvegi eins erfitt fyrir og mögulegt er, með kvótaskerðingu, breytingu á kvótaúthlutun og misgáfulegum aðgerðum þar sem tekið er af einum, til að afhenda öðrum. Heldur myndi ég kjósa að stutt yrði við þá sem standa sig, í stað þess að bregða fyrir þá fæti.
En lesandi góður. Ég vona að Sjómannadagsblaðið sé bæði fræðandi og gefandi og veiti þér ánægju næstu daga. Fjölmörgum ber að þakka fyrir veitta aðstoð. Fremstan í flokki tel ég Friðrik Ásmundsson, fyrrum ritstjóra blaðsins og skólastjóra Stýrimannaskólans í Eyjum, en hann hefur haldið utan um minningargreinarnar fyrir okkur peyjana. Óskar og Gísli í Prentsmiðjunni Eyrúnu eru alltaf tilbúnir að aðstoða og öllum þeim sem lagt hafa blaðinu til efni, bæði greinar og ljósmyndir, þökkum við fyrir. Sjómannadagsblaðið er samstarfsverkefni fjölmargra og ef allir leggjast á árarnar, þá siglum við fleyinu til heimahafnar. Gleðilega hátíð, sjómenn og aðrir íbúar Vestmannaeyja.

• Efnisyfirlit: Sjómannadagsblað Vestmannaeyja