„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1989/Ljóð af bryggjunum“: Munur á milli breytinga
(Ný síða: <big><big>'''Ljóð af bryggjunum'''</big></big> Snorra Jónsson, Gámavin, þarf ekki að kynna fyrir lesendum þessa blaðs. Snorri er Siglfirðingur, rafvirki að menn en er líkl...) |
Ekkert breytingarágrip |
||
| (1 millibreyting ekki sýnd frá sama notandanum) | |||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
[[Mynd:Snorri Jónsson Sdbl. 1989.jpg|thumb|334x334dp|Snorri Jónsson]] | |||
<big><big>'''Ljóð af bryggjunum'''</big></big> | <big><big>'''Ljóð af bryggjunum'''</big></big> | ||
Snorra Jónsson, Gámavin, þarf ekki að kynna fyrir lesendum þessa blaðs. Snorri er Siglfirðingur, rafvirki að menn en er líklega kunnastur í Eyjum fyrir gámalöndun og kveðskap. Hér birtum við nokkrar af hugrenningum hans í bundnu máli. | [[Snorri Jónsson|Snorra Jónsson]], Gámavin, þarf ekki að kynna fyrir lesendum þessa blaðs. Snorri er Siglfirðingur, rafvirki að menn en er líklega kunnastur í Eyjum fyrir gámalöndun og kveðskap. Hér birtum við nokkrar af hugrenningum hans í bundnu máli. | ||
'''STOLNAR STUNDIR'''<br> | '''STOLNAR STUNDIR'''<br> | ||
Hvað er atvinnuþræll sem að öðrum er | Hvað er atvinnuþræll sem að öðrum er háður<br> | ||
í alvöru að yrkja ljóð?<br> | í alvöru að yrkja ljóð?<br> | ||
Það er álíka vitlaust og útgerðarmaður<br> | Það er álíka vitlaust og útgerðarmaður<br> | ||
eltist við hrossastóð.<br> | eltist við hrossastóð.<br> | ||
Því | Því ef maður yrkir á daginn<br> | ||
er einhver sem borgar kaup<br> | er einhver sem borgar kaup<br> | ||
og enginn vill greiðslu inna fyrir<br> | og enginn vill greiðslu inna fyrir<br> | ||
eintóma dagdrauma og raup.<br> | eintóma dagdrauma og raup.<br> | ||
En ef | En ef að það skeður um nætur<br> | ||
er ónýt sú hvíldarstund.<br> | er ónýt sú hvíldarstund.<br> | ||
Það er erfitt með Iðunni gyðju<br> | Það er erfitt með Iðunni gyðju<br> | ||
að eiga sér ástarfund.<br> | að eiga sér ástarfund.<br> | ||
[[Mynd:Ljóð af bryggjunum Sdbl. 1989.jpg|thumb|330x330dp]] | |||
'''LANDLEGA'''<br> | '''LANDLEGA'''<br> | ||
Það brakar í tógum og bryggjurnar skjálfa<br> | Það brakar í tógum og bryggjurnar skjálfa<br> | ||
| Lína 25: | Lína 26: | ||
En bátarnir liggja bundnir við kantinn,<br> | En bátarnir liggja bundnir við kantinn,<br> | ||
þeir bylta sér óvært og rífa í bönd.<br> | þeir bylta sér óvært og rífa í bönd.<br> | ||
Þeir | Þeir „Gæðingar hafsins“ geta vart beðið<br> | ||
gnauðandi | gnauðandi vindsveipar fari um lönd.<br> | ||
'''TIL VINAR MÍNS'''<br> | '''TIL VINAR MÍNS'''<br> | ||
| Lína 38: | Lína 39: | ||
Þeir vaða bara áfram í villu þess sem fer<br> | Þeir vaða bara áfram í villu þess sem fer<br> | ||
vinalaus til fundar þess er fellir þá með ljánum.<br> | vinalaus til fundar þess er fellir þá með ljánum.<br> | ||
[[Mynd:Ve 37 Sdbl. 1989.jpg|miðja|thumb]] | |||
{{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}} | {{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}} | ||
Núverandi breyting frá og með 14. júní 2019 kl. 14:07
Ljóð af bryggjunum
Snorra Jónsson, Gámavin, þarf ekki að kynna fyrir lesendum þessa blaðs. Snorri er Siglfirðingur, rafvirki að menn en er líklega kunnastur í Eyjum fyrir gámalöndun og kveðskap. Hér birtum við nokkrar af hugrenningum hans í bundnu máli.
STOLNAR STUNDIR
Hvað er atvinnuþræll sem að öðrum er háður
í alvöru að yrkja ljóð?
Það er álíka vitlaust og útgerðarmaður
eltist við hrossastóð.
Því ef maður yrkir á daginn
er einhver sem borgar kaup
og enginn vill greiðslu inna fyrir
eintóma dagdrauma og raup.
En ef að það skeður um nætur
er ónýt sú hvíldarstund.
Það er erfitt með Iðunni gyðju
að eiga sér ástarfund.
LANDLEGA
Það brakar í tógum og bryggjurnar skjálfa
og brimsogið myndar rastir og straum.
Geislabrot dansa á gáruðum fleti
sem gæðir þá lífi svo minnir á draum.
En bátarnir liggja bundnir við kantinn,
þeir bylta sér óvært og rífa í bönd.
Þeir „Gæðingar hafsins“ geta vart beðið
gnauðandi vindsveipar fari um lönd.
TIL VINAR MÍNS
Mig langar að yrkja þér undurfallegt ljóð
um allt það fagra og góða sem lífið kann að bjóða
en úr þessu verður bara ískalt spunahljóð
Því efnishyggjusnældan er þreytt í von um gróða.
Þannig er því varið og þess vegna það er
að þreyttir menn þeir eygja ei skóginn fyrir trjánum,
Þeir vaða bara áfram í villu þess sem fer
vinalaus til fundar þess er fellir þá með ljánum.
