Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2009/Ritstjórnarpistill
Það var síðasta vor sem Stefán Birgisson í sjómannadagsráði nefndi það fyrst að ég tæki að mér það verkefni að ritstýra Sjómannadagsblaðinu. Mér leist hæfilega vel á það og kemur einkum tvennt til. Í fyrsta lagi hafði ég lítinn tíma eins og líklega vel flestir Íslendingar, allir virðast vera á þönum og enginn hefur tíma til að setjast niður í nokkrar mínútur. Og í öðru lagi fannst mér ekki passa að ritstjóri Sjómannadagsblaðsins hefði aldrei migið í saltan sjó. Sjómennska mín einkennist fyrst og fremst af tíðum Herjólfsferðum, einstaka tuðruferðum og svo var ég fyrsti stýrimaður á sex metra plastbáti með utanborðsmótor sem faðir minn átti um tíma. Og ég átti að ritstýra blaði fyrir þá merku stétt sem stundar sjóinn.
Friðrik Ásmundsson, fyrrverandi skólastjóri Stýrimannaskólans, hefur ritstýrt blaðinu síðan 1999 auk þess að ritstýra blaðinu árið 1981, alls ellefu blöð. Undir hans ritstjórn og forvera hans hefur Sjómannadagsblað Vestmannaeyja orðið einn af föstum póstum þessarar miklu hátíðarhelgi í Eyjum, og aðeins orðið veglegra með árunum. Mér þótti því ótækt að ekkert blað kæmi út og tók áskoruninni.
Ég stóð þó ekki einn að blaðinu því í ritstjórn með mér völdust tveir eðalpiltar, þeir Hrafn Sævaldsson og Þorbjörn Víglundsson. Það er ljóst að án þeirra hefði ekkert Sjómannadagsblað komið út. Við þremenningarnir höfðum auðvitað háar hugmyndir um hvernig blaöið ætti að vera, enda fylgja ritstjórnarbreytingum ákveðnar breytingar á efnistökum blaðsins. Við höldum þó nokkrum föstum punktum sem okkur þykja ómissandi enda hafa þeir fylgt blaðinu síðustu ár. Póstar eins og skipakomur, starf vélstjórnar og skipstjórnarbrautar og fleiri fastir slíkir halda velli.
Sjómenn hafa um margt að hugsa nú sem áður. Enginn sjómaður fórst við störf sín á síðasta ári sem er virkilega ánægjuleg þróun en dauðsföllum á sjó hefur fækkað mjög í kjölfar aukinnar menntunar sjómanna í öryggismálum og betri aðbúnaðar. Og talandi um aðbúnað þá hafa orðið gríðarlegar breytingar á aðbúnaði sjómanna um borð sem gerir þeim lífið léttara. Sjálfsagt hefur það verið algjör bylting þegar fyrsti ísskápurinn fór um borð í fiskiskip, hvað þá þegar sjónvarp og vídeó voru orðinn staðalbúnaður í hverju skipi. Í dag geta sjómenn á stærstu skipunum, sem eru í lengsta úthaldinu, tekið upp símtólið og hringt heim nánast hvar sem er. Gervihnattatenging, bæði símatenging og nettenging, hefur gert það að verkum að sjómenn geta fylgst með fjölskyldum sínum og heimilishaldi af sjónum. Fyrir eldri sjómenn hlýtur þetta að vera algjör lúxus miðað við hvernig staðan var áður. Þá hafa skip stækkað og annar aðbúnaður sjómanna batnað mikið. Í raun er sjómennskan orðin manneskjulegri í dag.
En ágætu sjómenn og aðrir lesendur þessa blaðs. Ég vona að Sjómannadagsblaðið í ár verði enginn eftirbátur fyrri blaða. Ritstjórn blaðsins og sjómannadagsráð vilja þakka Friðriki Ásmundssyni sérstaklega fyrir hans framlag undanfarin ár. Það sést best hversu vel Friðrik ritstýrði blaðinu að það þurfti ekki minna en þrjá unga menn til þess að reyna að feta í hans fótspor.
Auk þess viljum við þakka strákunum í Prentsmiðjunni Eyrúnu, þeim Óskari og Gísla fyrir einbeittan velvilja og þolinmæði í garð okkar nýgræðinganna. Þá þökkum við þeim fjölmörgu sem leggja til ljósmyndir í blaðið, viðmælendum sem gáfu sér tíma til að ræða við okkur, pistlahöfunda sem skrifa í blaðið, prófarkalesara og öllum þeim sem koma að blaðinu á einn eða annan hátt.
Og síðast en ekki síst, gleðilega hátíð sjómenn.