„Vilborgarstaðir“: Munur á milli breytinga

[[Heimaklettur]] og [[Miðklettur]] fylgdu Vilborgarstöðum, en þeir áttu að þola 40 sauða beit ásamt fuglatekju, slætti og eggjatöku. Þá voru menn mjög iðnir við að taka [[Fýll|fýl]] úr [[Heimaklettur|Dufþekju]] og [[Miðklettur|Kambinum]]. Þang og söl voru tekin úr [[Hörgaeyri]] og af steinunum undir [[Neðri-Kleifar|Neðri-Kleifum]]. Að auki höfðu íbúar beitarleyfi fyrir 25 sauði í [[Suðurey]], en [[Kirkjubær]] hafði heimild til 25 sauða í viðbót á Suðurey. [[Klif]]in skiptust jafnt á milli 12 bæja, og voru Vilborgarstaðir meðal þeirra. Í jarðabók Árna Magnússonar frá árinu 1704 (árið eftir fyrsta manntalið) segir að á býlunum níu á Vilborgarstöðum hafi verið 9 hross, 68 ær, 29 sauðir, 22 lömb, ein gimbur, ein kvíga (geld) og 13 kýr.  

Hver jörð á Vilborgarstöðum átti eina fýlatrossu, sem var nokkurs konar beltisreipi. Þegar farið var til fýla í Dufþekju voru trossurnar hnýttar saman í það sem kallað var skollafesti - þetta var öryggistæki mannanna í fýlatekju í Dufþekju, enda hafa menn verið að farast þar frá landnámi.