„Bókasafn Vestmannaeyja“: Munur á milli breytinga

Áður höfðu félagsmenn einungis greitt gjald til að standa undir bókakaupum og hafði það leitt til þess að safnið stóð oft ekki undir gjöldum. Húsnæðisekla háði safninu og árið 1917 var það flutt í eitt skiptið enn í óinnréttaða vistarveru undir súð í [[Barnaskóli Vestmannaeyja|Barnaskólanum]]. Aftur var safnið flutt til og nú niður í kjallara Barnaskólans, sem var kaldur og saggafullur. Útlán stöðvuðust að mestu vegna þess að starfsskilyrði voru að öllu leyti óviðunandi. Dæmi voru um að menn brugðu sér inn um kjallaragluggann og afgreiddu sig sjálfir.

Árið 1918 fengu Vestmannaeyingar [[kaupstaðarréttindi]] og við það varð sýslubókasafnið að Bæjarbókasafni. Vegna lélegs húsnæðis drógust útlán saman og margar merkar bækur voru með þykkt myglulag og því nánast ónýtar. Safnið var endurreist á árinu 1924 að tilstuðlan [[Hallgrímur Jónsson|Hallgríms Jónassonar]] kennara, en hann skrifaði grein í bæjarblaðið [[Skjöldur|Skjöld]] og hvatti eindregið til opnunar. Kreppuárin komu harkalega niður á safninu því fjármagn dróst saman bæði frá bæjarsjóði og ríki. Á samdráttartímum leitar almenningur í afþreyingu og þá aukast útlán á bókasöfnum, enda varð reyndin sú þá. En bókaeign safnsins var einungis 2.200 bindi og þeir lánþegar sem höfðu verið lengi í safninu fundu lítið sem ekkert við sitt hæfi. Sá yfirmaður sem starfað hefur lengst við safnið er [[Haraldur Guðnason]]. Hann hóf störf árið 1949 og hætti árið 1978. Þegar hann tók við safninu var bókaeignin 3000 bindi. Haraldur var mikil driffjöður fyrir safnið, hann kom á ýmsum breytingum sem eru enn í fullu gildi. Aðalbaráttumál hans var að koma ört stækkandi safni í viðunandi húsnæði og árið 1977 flutti safnið í nýbyggt húsnæði Safnahúss, sem hýsir Bókasafn, Byggðasafn, Listasafn, Ljósmyndasafn og Héraðsskjalasafn.

Þegar gosið hófst 23. janúar 1973 var safnið staðsett að Formannabraut 4, öðru nafni [[Kuði]]. Bókasafn Vestmannaeyja var opnað aftur í júlí 1973.

:1986-1988: [[V. Ágústa Agústsdóttir]]