„Faxasker“: Munur á milli breytinga

'''Faxasker''' er um 10 m hátt sker norðan við [[Ystiklettur|Ystaklett]]. Skerið að mestu gróðurlaust því algengt er að brimi yfir það í vondu veðri.

Oft er það mikill öldugangur á milli Faxaskers og [[Ystiklettur|Ystakletts]], jafnvel þegar að lyngt er, að róðrarmenn höfðu það að sínum sið að stoppa til hvíldar við [[Latur (sker)|Lat]] áður en róið var inn í innsiglinguna á [[Heimaey]].

Neyðarskýli er á skerinu og viti, sem hvorttveggja var komið upp í kjölfar mikils sjóslyss sem átti sér stað að morgni 8. janúar 1950, þegar að vélbáturinn Helgi strandaði á Faxaskeri með tíu manns um borð, og létust allir í slysinu. Slyssins varð vart frá [[Kirkjubær|Kirkjubæ]], en björgunaraðgerðir reyndust árangurslausar.

Sjöfn kom til baka eftir örskamma viðdvöl í landi og var ákveðið að senda út línu út í skerið. Skipverjar sáu greinilega til mannanna tveggja sem voru uppi á skerinu við ömurlegar aðstæður. Annar mannanna rölti lítilsháttar um en hinn sat jafnan kyrr. Þeir nálguðust ekki línuna þrátt fyrir að talið sé að annar þeirra hafi orðið vart við hana. Þegar myrkrið skall á var kveikt á ljóskösturum á mb. Sjöfn til þess að lýsa á skerið. Ekki löngu síðar ákváðu skipverjar að þýðingarlaust væri að gera fleiri björgunartilraunir vegna veltings og ákveðið var að halda til hafnar. Þá fór mb Gotta út til þess að reyna að lýsa skerið til þess að reyna að uppörva mennina til að gefa til kynna að fylgst væri með þeim og allt væri gert til þess að bjarga þeim. En nokkru síðar missti Gotta fjarskiptasamband við land. Um tíma var óttast að hún hefði lent í hrakningum en svo kom í ljós að loftnetið hafði fokið af í veðurofsanum.

[[Mynd:Hradfrystistodin og helgi forsida smaerri.JPG|thumb|300px|left|Forsíða Morgunblaðsins að morgni 8. janúar 1950]]Fréttin um slysið breiddist fljótt út um Heimaey. Mönnum var ekki svefnsamt um nóttina og beindust hugar til mannanna tveggja sem voru úti á skerinu.

Veðurhæðin hélst uppi allan sunnudaginn og um kvöldið þegar eitthvað slotaði hélt Sjöfn út að Faxaskeri og á aðfaranótt mánudags fór að lægja meira og skipverjar á Sjöfn töldu að brátt yrði fært í skerið róandi. Þá safnaði Binni í Gröf, hinn þekkti skipstjórnandi, saman úrvalsliði sem mætti í skýlið á Eiði þar sem björgunarbátur var geymdur. Mennirnir sem voru þrettán héldu út og réru í átt að mb. Sjöfn sem tók áhöfnina um borð uns beðið var eftir birtu.

Svo var ákveðið að taka land í vík á norðvestur hluta skersins og þegar þangað kom var kastað nokkrum lýsisflöskum til þess að lægja öldurnar. Einn skipverja, Sigurður Ingi Jóelsson, stökk í land og báturinn var bundinn við skerið. Skammt frá þeim stað fundust lík skipverjanna tveggja af mb. Helga VE sem höfðu komist upp á skerið. Nokkrir áverkar voru á líkunum og ekki var ósennilegt að mennirnir hefðu andast úr vosbúð að kvöldi laugardagsins. Lík mannanna voru tekin um borð í árabátinn og haldið til lands. Daginn eftir gerði aftur slæmt veður þ.a. ekki hefði verið unnt að fara í skerið annan þennan dag.