„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1971/ Minning látinna“: Munur á milli breytinga

Fara í flakk Fara í leit

Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1971/ Minning látinna (skoða efni)

Útgáfa síðunnar 15. maí 2017 kl. 16:02

371 bæti fjarlægt ,  15. maí 2017
ekkert breytingarágrip
MyndræntWiki-texti
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Lína 17: Lína 17:
'''Eymundur Guðmundsson, Hásteinsvegi 35'''<br>
'''Eymundur Guðmundsson, Hásteinsvegi 35'''<br>
'''f. 12. ágúst 1900 - d. 26. maí 1970'''<br>
'''f. 12. ágúst 1900 - d. 26. maí 1970'''<br>
HANN var fæddur í Hrútafellskoti, Austur-Eyjafjöllum 12. ágúst árið 1900. Faðir hans drukknaði í sjóslysinu mikla hér austur af Klettsnefinu, 16. maí 1901, þegar sexæringurinn Björgúlfur fórst. Þá drukknuðu 27 manns; þar af 8 stúlkur. Aðeins einum manni var bjargað, Páli Bárðarsyni í Skógum.<br>
HANN var fæddur í Hrútafellskoti, Austur-Eyjafjöllum 12. ágúst árið 1900. Faðir hans drukknaði í sjóslysinu mikla hér austur af Klettsnefinu, 16. maí 1901, þegar sexæringurinn Björgúlfur fórst. Þá drukknuðu 27 manns; þar af 8 stúlkur. Aðeins einum manni var bjargað, Páli Bárðarsyni í Skógum.<br>
Eins og algengast var á þeim árum, varð Valgerður, móðir Eymundar, að hætta búskap, þegar hún varð ekkja; börnin voru fjögur. Eymundur fylgdi móður sinni, sem fór vinnukona að Skógum, til Guðmundar Bárðarsonar, og þar ólst hann upp. Hann fór snemma að vinna margþætt störf og byrjaði ungur sjóróðra. Hingað til Eyja kom hann til vers rúmlega tvítugur og var hér sjómaður um fjölda ára. Lengst var hann á Maggý, með Guðna Grímssyni, 10-12 ár, en hætti þá sjómennsku og gerðist starfsmaður við fiskvinnslu hjá Ísfélagi Vestmannaeyja. Þar vann hann í fleiri ár, unz hann varð að hætta þar störfum sökum vanheilsu fyrir 5 árum.<br>
Eins og algengast var á þeim árum, varð Valgerður, móðir Eymundar, að hætta búskap, þegar hún varð ekkja; börnin voru fjögur. Eymundur fylgdi móður sinni, sem fór vinnukona að Skógum, til Guðmundar Bárðarsonar, og þar ólst hann upp. Hann fór snemma að vinna margþætt störf og byrjaði ungur sjóróðra. Hingað til Eyja kom hann til vers rúmlega tvítugur og var hér sjómaður um fjölda ára. Lengst var hann á Maggý, með Guðna Grímssyni, 10-12 ár, en hætti þá sjómennsku og gerðist starfsmaður við fiskvinnslu hjá Ísfélagi Vestmannaeyja. Þar vann hann í fleiri ár, unz hann varð að hætta þar störfum sökum vanheilsu fyrir 5 árum.<br>
Til Vestmannaeyja fluttist Eymundur alkominn 1926. Hann var kvæntur Þóru Þórarinsdóttur frá Seyðisfirði. Hún lézt af slysförum í Reykjavík 6. janúar 1971. Þau hjón eignuðust tvær dætur.<br>
Til Vestmannaeyja fluttist Eymundur alkominn 1926. Hann var kvæntur Þóru Þórarinsdóttur frá Seyðisfirði. Hún lézt af slysförum í Reykjavík 6. janúar 1971. Þau hjón eignuðust tvær dætur.<br>
Eymundur varð bráðkvaddur að heimili sínu 26. maí 1970.<br><br>
Eymundur varð bráðkvaddur að heimili sínu 26. maí 1970.<br>
 
 
[[Mynd:Eiríkur Jónsson.png|200px|thumb]]
[[Mynd:Eiríkur Jónsson.png|200px|thumb]]
'''Eiríkur Jónsson, Hásteinsvegi 4l'''<br>
'''Eiríkur Jónsson, Hásteinsvegi 4l'''<br>
Lína 37: Lína 34:
Síðari kona hans er Ingunn Júlíusdóttir. Þau eignuðust tvær dætur.<br>
Síðari kona hans er Ingunn Júlíusdóttir. Þau eignuðust tvær dætur.<br>
Eiríkur lézt 30. júní 1970.<br>
Eiríkur lézt 30. júní 1970.<br>
[[Mynd:Árni Valdason.png|200px|thumb]]
[[Mynd:Árni Valdason.png|200px|thumb]]
'''Árni Valdason, Sandgerði'''<br>
'''Árni Valdason, Sandgerði'''<br>
Lína 46: Lína 42:
Innan tvítugsaldurs byrjaði Árni hér sjómennsku og fékk fljótlega orð á sig fyrir dugnað og hreysti, svo að hann var á sínum manndómsárum eftirsóttur í beztu skipsrúm. Hann stundaði sjómennsku um 40 ár og þeir, sem voru skipsfélagar hans, hrósuðu honum fyrir dugnað og sanna sjómennsku, þegar á reyndi.<br>
Innan tvítugsaldurs byrjaði Árni hér sjómennsku og fékk fljótlega orð á sig fyrir dugnað og hreysti, svo að hann var á sínum manndómsárum eftirsóttur í beztu skipsrúm. Hann stundaði sjómennsku um 40 ár og þeir, sem voru skipsfélagar hans, hrósuðu honum fyrir dugnað og sanna sjómennsku, þegar á reyndi.<br>
Þeir unglingar, sem voru til sjós með Árna báru til hans hlýjan hug, því þeim var hann notalegur og nærgætinn. Það sýndi bezt hans innri mann — góðan dreng.<br>
Þeir unglingar, sem voru til sjós með Árna báru til hans hlýjan hug, því þeim var hann notalegur og nærgætinn. Það sýndi bezt hans innri mann — góðan dreng.<br>
Árni andaðist á Vífilsstöðum eftir stutta legu 26. júlí 1970.<br><br>
Árni andaðist á Vífilsstöðum eftir stutta legu 26. júlí 1970.<br>
 
[[Mynd:Guðmundur Ástgeirsson, Sjólyst.png|200px|thumb]]
[[Mynd:Guðmundur Ástgeirsson, Sjólyst.png|200px|thumb]]
'''Guðmundur Ástgeirsson, Sjólyst'''<br>
'''Guðmundur Ástgeirsson, Sjólyst'''<br>
Lína 54: Lína 49:
Guðmundur byrjaði að róa á vetrarvertíð 15 ára gamall, á sexæringnum Enok, sem faðir hans var þá formaður á. En þá var Gummi orðinn vel vaðarvanur, eins og þá var komizt að orði. Því oft var hann þá búinn að róa með Magnúsi bróður sínum, sem var tveimur árum eldri, og fleiri drengjum á Litlabæjarjulinu, sem faðir þeirra átti og hafði smíðað. Var það fjórróinn bátur með gamla íslenzka bátalaginu. Á þessu juli drógu margir Eyjadrengir sinn fyrsta fisk úr sjó, - Máríufiskinn.<br>
Guðmundur byrjaði að róa á vetrarvertíð 15 ára gamall, á sexæringnum Enok, sem faðir hans var þá formaður á. En þá var Gummi orðinn vel vaðarvanur, eins og þá var komizt að orði. Því oft var hann þá búinn að róa með Magnúsi bróður sínum, sem var tveimur árum eldri, og fleiri drengjum á Litlabæjarjulinu, sem faðir þeirra átti og hafði smíðað. Var það fjórróinn bátur með gamla íslenzka bátalaginu. Á þessu juli drógu margir Eyjadrengir sinn fyrsta fisk úr sjó, - Máríufiskinn.<br>
Alla sína löngu starfsævi vann Guðmundur að aðalatvinnuvegi Eyjamanna á sjó og landi, samtals um 60 ár. Hann mun hafa róið hér nær 40 vetrarvertíðir, en var beitingamaður þær vertíðir, sem hann réri ekki. Lengst af réri hann með Ólafi bróður sínum. Síðustu 20 vertíðarnar réru þeir bræður bara tveir á litlum trillubáti og fiskuðu oft mjög mikið, allt á handfæri, því að báðir voru þeir bræður netfisknir færamenn. Sinn síðasta fiskiróður fór Guðmundur 16. apríl 1962.<br>
Alla sína löngu starfsævi vann Guðmundur að aðalatvinnuvegi Eyjamanna á sjó og landi, samtals um 60 ár. Hann mun hafa róið hér nær 40 vetrarvertíðir, en var beitingamaður þær vertíðir, sem hann réri ekki. Lengst af réri hann með Ólafi bróður sínum. Síðustu 20 vertíðarnar réru þeir bræður bara tveir á litlum trillubáti og fiskuðu oft mjög mikið, allt á handfæri, því að báðir voru þeir bræður netfisknir færamenn. Sinn síðasta fiskiróður fór Guðmundur 16. apríl 1962.<br>
Um 30 ár vann Guðmundur, utan vertíðar,við hampíslátt báta, jafnt nýsmíðar sem viðgerðir og þótti vinna það verk vel og vandlega.
Um 30 ár vann Guðmundur, utan vertíðar,við hampíslátt báta, jafnt nýsmíðar sem viðgerðir og þótti vinna það verk vel og vandlega.<br>
Guðmundur var hagleiksmaður á tré og járn, eins og faðir hans og fleiri ættmenn. Afi hans og nafni, Guðmundur í Borg, var hér um áratugi einn allra bezti smiður handfærakróka.<br>
Guðmundur var hagleiksmaður á tré og járn, eins og faðir hans og fleiri ættmenn. Afi hans og nafni, Guðmundur í Borg, var hér um áratugi einn allra bezti smiður handfærakróka.<br>
Á seinni æviárum Guðmundar og eftir að heilsa hans fór að bila, tók hann til að smíða mótorbátalíkön í frístundum sínum, en þau gaf hann oftast frændum sínum og vinum. Mörg þessara bátalíkana voru hreinustu listaverk.<br>
Á seinni æviárum Guðmundar og eftir að heilsa hans fór að bila, tók hann til að smíða mótorbátalíkön í frístundum sínum, en þau gaf hann oftast frændum sínum og vinum. Mörg þessara bátalíkana voru hreinustu listaverk.<br>
Þá má geta þess, að Guðmundur var einn í hópi þeirra 16 manna, er fóru héðan fyrstir til súlnatekju í Eldey, um mánaðamótin ágúst-september 1907. Farið var á tveimur bátum, Fálka Ve 105, sem var tæp tíu tonn að stærð (9,81) og Nansen Ve 102, að stærð 7,43 tonn.
Þá má geta þess, að Guðmundur var einn í hópi þeirra 16 manna, er fóru héðan fyrstir til súlnatekju í Eldey, um mánaðamótin ágúst-september 1907. Farið var á tveimur bátum, Fálka Ve 105, sem var tæp tíu tonn að stærð (9,81) og Nansen Ve 102, að stærð 7,43 tonn.<br>
Allir þeir, sem kynntust Gumma frá Litlabæ, báru til hans hlýjan hug, því að hann var sannkallað ljúfmenni.
Allir þeir, sem kynntust Gumma frá Litlabæ, báru til hans hlýjan hug, því að hann var sannkallað ljúfmenni.
Kona Guðmundar var Jóhanna Jónsdóttir, og eignuðust þau tvo syni.
Kona Guðmundar var Jóhanna Jónsdóttir, og eignuðust þau tvo syni.
Guðmundur lézt í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 26. ágúst 1970.<br><br>
Guðmundur lézt í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 26. ágúst 1970.<br>
[[Mynd:Sigurður Bjarnason, Svanhóli.png|200px|thumb]]
[[Mynd:Sigurður Bjarnason, Svanhóli.png|200px|thumb]]
'''Sigurður Bjarnason, Svanhóli'''<br>
'''Sigurður Bjarnason, Svanhóli'''<br>
Lína 73: Lína 68:
Sigurður var kvæntur Þórdísi Guðjónsdóttur frá Kirkjubæ. Þau eignuðust fimm börn.
Sigurður var kvæntur Þórdísi Guðjónsdóttur frá Kirkjubæ. Þau eignuðust fimm börn.
Sigurður varð bráðkvaddur í Reykjavík 4. október 1970.<br>
Sigurður varð bráðkvaddur í Reykjavík 4. október 1970.<br>
[[Mynd:Vigfús Jónsson.png|200px|thumb]]
[[Mynd:Vigfús Jónsson.png|200px|thumb]]
'''Vigfús Jónsson, vélsmíðameistari, Heiðarvegi 41'''
'''Vigfús Jónsson, vélsmíðameistari, Heiðarvegi 41'''<br>
'''f. 4. apríl 1913 - d. 22. des. 1970'''<br>
'''f. 4. apríl 1913 - d. 22. des. 1970'''<br>
HANN var fæddur að Seljavöllum, Austur-Eyjafjöllum, 4. apríl 1913, og þar ólst hann upp hjá foreldrum sínum. Til Vestmannaeyja fluttist Vigfús 18 ára gamall, árið 1931 og byrjaði þá nám í vélsmíði í Magna hjá Guðjóni hálfbróður sínum. Síðar fór hann til Svíþjóðar til framhaldsnáms í vélfræði. Ævistarf hans var ekki á sjónum, en hann hafði ákaflega mikið samstarf við sjómennina, þó aðallega vélamennina,því að öll hans vinna var í þágu útgerðar og sjómannastéttar þessa byggðarlags. Þessi myndarlegi, góðlegi maður hreif alla, sem honum kynntust, með viðmóti sínu og einlægni. Svo samgróinn var hann starfi sínu og vinnustað, að hann var þekktastur öllum Vestmannaeyingum og fleirum undir nafninu „Fúsi í smiðjunni“, vissu þá allir við hvern var átt. Hann var trúr sínu starfi og vildi hvers manns vandræði leysa. Var það ekki fátítt, þegar um vélabilanir var að ræða, að hann legði á sig langar vökur og erfiði, til að hlé á róðrum yrði sem stytzt og aflatjónið sem minnst.<br>
HANN var fæddur að Seljavöllum, Austur-Eyjafjöllum, 4. apríl 1913, og þar ólst hann upp hjá foreldrum sínum. Til Vestmannaeyja fluttist Vigfús 18 ára gamall, árið 1931 og byrjaði þá nám í vélsmíði í Magna hjá Guðjóni hálfbróður sínum. Síðar fór hann til Svíþjóðar til framhaldsnáms í vélfræði. Ævistarf hans var ekki á sjónum, en hann hafði ákaflega mikið samstarf við sjómennina, þó aðallega vélamennina,því að öll hans vinna var í þágu útgerðar og sjómannastéttar þessa byggðarlags. Þessi myndarlegi, góðlegi maður hreif alla, sem honum kynntust, með viðmóti sínu og einlægni. Svo samgróinn var hann starfi sínu og vinnustað, að hann var þekktastur öllum Vestmannaeyingum og fleirum undir nafninu „Fúsi í smiðjunni“, vissu þá allir við hvern var átt. Hann var trúr sínu starfi og vildi hvers manns vandræði leysa. Var það ekki fátítt, þegar um vélabilanir var að ræða, að hann legði á sig langar vökur og erfiði, til að hlé á róðrum yrði sem stytzt og aflatjónið sem minnst.<br>
Vigfús var áhugasamur um félagsmál, átti lengi sæti í skólanefnd Iðnskólans og var á yngri árum einn bezti sundmaður hér í Eyjum. Hann var kvæntur Salóme Gísladóttur frá Arnarhóli, eignuðust þau einn son. Vigfús lézt í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 22. desember 1970.<br>
Vigfús var áhugasamur um félagsmál, átti lengi sæti í skólanefnd Iðnskólans og var á yngri árum einn bezti sundmaður hér í Eyjum. Hann var kvæntur Salóme Gísladóttur frá Arnarhóli, eignuðust þau einn son. Vigfús lézt í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 22. desember 1970.<br>
[[Mynd:Jóhann Stígur Þorsteinsson.png|200px|thumb]]
[[Mynd:Jóhann Stígur Þorsteinsson.png|200px|thumb]]
'''Jóhann Stígur Þorsteinsson, Strembugötu 4'''<br>
'''Jóhann Stígur Þorsteinsson, Strembugötu 4'''<br>
Lína 87: Lína 80:
Árið 1957 keypti Jóhann í félagi við annan 10 tonna bát, Hrefnu, og var á honum í 3 ár. Keypti Jóhann þá ásamt Sigurgeiri syni sínum, frambyggðan trillubát, sem hlaut nafnið Rán. Þeir gerðu bátinn út í tvö ár, en eftir það hætti Jóhann sjóferðum. Það má geta þess, að þegar Þrídrangavitinn var byggður, var Jóhann matreiðslumaður uppi á Stóradrangi, hjá þeim mönnum, sem lágu þar við og unnu verkið. Jóhann var fjölhæfur verkmaður og afkastamikill. Tómstundaiðja hans í fleiri ár var ljósmyndataka, aðallega af merkum viðburðum og sérkennilegu  landslagi.  Náði  hann aðdaanlegri leikni á þessii sviði. Mynda- og filmusafn sitt gaf hann Byggðasafni Vestmannaeyja. Hann var einn af stofnendum Vélstjórafélags Vestmannaeyja. Jóhann var kvæntur Kristínu Guðmundsdóttur frá Litluhólum í Mýrdal, og eignuðust þau 3 börn.<br>
Árið 1957 keypti Jóhann í félagi við annan 10 tonna bát, Hrefnu, og var á honum í 3 ár. Keypti Jóhann þá ásamt Sigurgeiri syni sínum, frambyggðan trillubát, sem hlaut nafnið Rán. Þeir gerðu bátinn út í tvö ár, en eftir það hætti Jóhann sjóferðum. Það má geta þess, að þegar Þrídrangavitinn var byggður, var Jóhann matreiðslumaður uppi á Stóradrangi, hjá þeim mönnum, sem lágu þar við og unnu verkið. Jóhann var fjölhæfur verkmaður og afkastamikill. Tómstundaiðja hans í fleiri ár var ljósmyndataka, aðallega af merkum viðburðum og sérkennilegu  landslagi.  Náði  hann aðdaanlegri leikni á þessii sviði. Mynda- og filmusafn sitt gaf hann Byggðasafni Vestmannaeyja. Hann var einn af stofnendum Vélstjórafélags Vestmannaeyja. Jóhann var kvæntur Kristínu Guðmundsdóttur frá Litluhólum í Mýrdal, og eignuðust þau 3 börn.<br>
Jóhann lézt í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 20. ágúst 1970, eftir tveggja ára þungbær veikindi.<br>
Jóhann lézt í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 20. ágúst 1970, eftir tveggja ára þungbær veikindi.<br>
[[Mynd:Sigurður Þorsteinsson, Nýjabæ.png|200px|thumb]]
[[Mynd:Sigurður Þorsteinsson, Nýjabæ.png|200px|thumb]]
'''Sigurður Þorsteinsson, Nýjabœ'''<br>
'''Sigurður Þorsteinsson, Nýjabœ'''<br>
Lína 99: Lína 91:
Sigurður var kvæntur Jóhönnu Jónasdóttur í Nýjabæ og þar bjuggu þau hjón allan sinn búskap. Þau eignuðust fimm dætur. Jóhanna andaðist 23. marz 1955.
Sigurður var kvæntur Jóhönnu Jónasdóttur í Nýjabæ og þar bjuggu þau hjón allan sinn búskap. Þau eignuðust fimm dætur. Jóhanna andaðist 23. marz 1955.
Sigurður lézt að Hrafnistu 23. október 1970.<br>
Sigurður lézt að Hrafnistu 23. október 1970.<br>
 
[[Mynd:Ingólfur Eiríksson.png|200px|thumb]]
[[Mynd:Ingólfur Eiríksson.png|200px|thumb
'''Ingólfur Eiríksson'''<br>
'''Ingólfur Eiríksson'''<br>
'''f. 24.des. 1925 - d. 4.des. 1970'''<br>
'''f. 24.des. 1925 - d. 4.des. 1970'''<br>
Lína 106: Lína 97:
Innan við tvítugsaldur fór hann að beita og róa á útvegi föður síns, Emmu Ve 219. Þegar gufuskipið Sæfell var keypt hingað til Eyja í byrjun stríðsins til flutninga á ísuðum fiski til Englands, réðst Ingólfur stuttu síðar á það skip. Hann lauk meira fiskiskipstjóraprófi frá Stýrimannaskólanum í Reykjavík 24 ára gamall. Eftir það var hann nokkur ár á togaranum Elliðaey Ve 10. Því næst var hann stýrimaður á Emmu Ve 1, sem hann gerðist meðeigandi í með föður sínum. Var hann þrjú ár stýrimaður á Emmu II, en hætti þá sjómennsku og vann að fiskaðgerð bátsins. Þegar þeir feðgar seldu bátinn og hættu útgerð, hélt Ingólfur áfram fiskvinnslu af öðrum báti. Ingólfur var kvæntur Guðrúnu Welding frá Reykjavík og eignuðust þau fjögur börn.<br>
Innan við tvítugsaldur fór hann að beita og róa á útvegi föður síns, Emmu Ve 219. Þegar gufuskipið Sæfell var keypt hingað til Eyja í byrjun stríðsins til flutninga á ísuðum fiski til Englands, réðst Ingólfur stuttu síðar á það skip. Hann lauk meira fiskiskipstjóraprófi frá Stýrimannaskólanum í Reykjavík 24 ára gamall. Eftir það var hann nokkur ár á togaranum Elliðaey Ve 10. Því næst var hann stýrimaður á Emmu Ve 1, sem hann gerðist meðeigandi í með föður sínum. Var hann þrjú ár stýrimaður á Emmu II, en hætti þá sjómennsku og vann að fiskaðgerð bátsins. Þegar þeir feðgar seldu bátinn og hættu útgerð, hélt Ingólfur áfram fiskvinnslu af öðrum báti. Ingólfur var kvæntur Guðrúnu Welding frá Reykjavík og eignuðust þau fjögur börn.<br>
Ingólfur lézt 4. desember 1970.<br>
Ingólfur lézt 4. desember 1970.<br>
 
[[Mynd:Baldvin Gunnlaugur Sigurbjörnsson.png|200px|thumb]]
[[Mynd:Baldvin Gunnlaugur Sigurbjörnsson.png|250px|thumb]]
'''Baldvin Gunnlaugur Sigurbjörnsson'''
'''Baldvin Gunnlaugur Sigurbjörnsson'''
'''f. 9. júlí 1906 - d. 2. maí 1970'''
'''f. 9. júlí 1906 - d. 2. maí 1970'''
HANN var fæddur að Sauðaneskoti í Svarfað-ardal 9. júlí 1906. Voru foreldrar hans bæði Svarfdælingar, en á unga aldri fluttist hann með foreldrum sínum til Ólafsfjarðar og Akureyrar. Hann hóf komungur sjómennsku við Norður-land og lauk yélstjóranámskeiði 1925. Fór hann síðan á vertíð til Vestmannaeyja og var hér 5 vertíðir á mb Kára, Glað og Ófeigi.
HANN var fæddur að Sauðaneskoti í Svarfaðardal 9. júlí 1906. Voru foreldrar hans bæði Svarfdælingar, en á unga aldri fluttist hann með foreldrum sínum til Ólafsfjarðar og Akureyrar. Hann hóf kornungur sjómennsku við Norðurland og lauk vélstjóranámskeiði 1925. Fór hann síðan á vertíð til Vestmannaeyja og var hér 5 vertíðir á mb,. Kára, Glað og Ófeigi.<br>
Skömmu síðar lauk Baldvin hinu minna fiski-mannaprófi og varð formaður á bánim frá Ól-afsfirði og Akureyri; var hann þekknir síldar-maður, og síldarárið mikla, sumarið 1944, afl-aði hann um 16 þusund mál og runnur á mb Bris frá Akureyri, sem var 48 rúmlestir að stærð.
Skömmu síðar lauk Baldvin hinu minna fiskimannaprófi og varð formaður á bátum frá Ólafsfirði og Akureyri; var hann þekktur síldarmaður, og síldarárið mikla, sumarið 1944, aflaði hann um 16 þúsund mál og runnur á mb Bris frá Akureyri, sem var 48 rúmlestir að stærð.
Baldvin lauk hinu meira skipstjóraprófi árið
Baldvin lauk hinu meira skipstjóraprófi árið 1946 og fluttist skömmu síðar suður til Reykjavíkur og var þá meðal annars með báta héðan frá Vestmannaeyjum, Þorgeir goða o. fl. Síðustu árin var Baldvin á togurum. Hann var kvæntur Snjólaugu Baldvinsdóttur frá Akureyri og varð þeim fjögurra barna auðið. Eru tvær dætur þeirra og sonur búsett hér í bæ, en hingað fluttust þau hjón alfarið í október 1969.<br>
Baldvin var traustur sjómaður og vel látinn. Hann andaðist 2. maí 1970.<br>
 
[[Mynd:Ólafur Bjarnason, Kirkjuhóli.png|200px|thumb]]
 
'''Ólafur Bjarnason, Kirkjuhóli'''<br>
1946 og fluttist skömmu síðar suður til Reykja-víkur og var þá meðal annars með báta héðan frá Vestmannaeyjum, Þorgeir goða o. fl. Síðustu árin var Baldvin á togurum. Hann var kvæntur Snjólaugu Baldvinsdóttur frá Akureyri og varð þeim fjögurra barna auðið. Eru tvær dætur þeirra og sonur búsett hér í bæ, en hingað fluttust þau hjón alfarið í október 1969.
'''f. 28. nóv. 1898 - d. 10. marz 1971'''<br>
Baldvin var traustur sjómaður og vel látinn. Hann andaðist 2. maí 1970.
ÓLAFUR var fæddur á Seyðisfirði 28. nóv. 1898. Fjögurra ára gamall fluttist hann til Reykjavíkur með foreldrum sínum, og þar ólst hann upp. En 16 ára gamall fór hann með föður sínum austur á Reyðarfjörð og réri með honum á árabát það sumar.<br>
 
Vetrarvertíðina 1916 ræðst Ólafur sjómaður til Grindavíkur og rær þar á tíæringi, og var það eitt af áraskipunum fjórum frá Grindavík, sem kútter Esther bjargaði öllum mönnunum af, alls 38 mónnum, og urðu þeir að vera um borð í skútunni í þrjá sólarhringa. Þetta gerðist í ofsa norðan veðri, sem brast skyndilega á, með stórsjó og hörkugaddi. Skipstjóri á Esther var þá Guðbjartur Ólafsson, síðar forseti Slysavarnafélags Íslands.<br>
 
Vertíðina 1917 kemur Ólafur fyrst til Eyja og rær þá á Hansínu Ve 200 hjá Magnúsi á Vesturhúsum. Síðan stundaði hann sjómennsku hér til síldarvertíðarloka 1965, alls 50 ár og má kalla það vel að verið, því að sjóinn stundaði hann bæði vetur og sumar.<br>
Ólafur Bjarnason, Kirkjuhóli
Í 25 vetrarvertíðir var Ólafur með sama formanninum, Boga í Vallartúni.<br>
t. 28. nóv. 1898 - d. 10. marz 1971
Síðustu 5 árin sem hann var á sjónum, var hann á Sjöstjörnunni, vetur og sumur, hjá Ella í Varmalæk. Á Sjómannadaginn 1959 var Ólafur heiðraður sem elzti háseti á Eyjaflotanum þá vertíð.<br>
 
Um tugi ára, á milli vertíða, vann Ólafur við seglasaum. Fyrst hjá Guðmundi Gunnarssyni og síðan hjá Jóni Bjarnasyni.<br>
ÓLAFUR var fæddur á Seyðisfirði 28. nóv. 1898. Fjögurra ára gamall fluttist hann til Reykjavíkur með foreldrum sínum, og þar ólst hann upp. En 16 ára gamall fór hann með föð-ur sínum ausnir á Reyðarfjörð og reri með honum á árabát það sumar.
Það má því með sanni um hann segja, að honum féll aldrei verk úr hendi. Hann var góður verkmaður, traustur og ábyggilegur sjómaður og skemmtilegur vinnufélagi, á sjó og landi.<br>
Vetrarvertíðina 1916 ræðst Ólafur sjómaður til Grindavíkur og rær þar á tíæringi, og var það eitt af áraskipunum fjórtmi frá Grindavík, sem kútter Esther bjargaði öllum mönnunum af, aJIs 38 mónnum, og urðu þeir að vera um borð í skútunni í þrjá sólarhringa. Þetta gerð-ist í ofsa norðan veðri, sem brast skyndilega á, með stórsjó og hörkugaddi. Skipstjóri á Esther var þá Guðbjartur Ólafsson, síðar forseti Slysa-varnafélags íslands.
Þegar Ólafur hætti sjómennsku, réðst hann til fiskvinnslu hjá Ísfélagi Vestmannaeyja og þar vann hann sinn síðasta ævidag.<br>
Vertíðina 1917 kemur Ólafur fyrst til Eyja og rær þá á Hansínu Ve 200 hjá Magnúsi á Vesnirhúsum. Síðan stundaði hann sjómennsku hér til síldarvertíðarloka 1965, alls 50 ár og má kalla það vel að verið, því að sjóinn srundaði hann bæði vetur og sumar.
Ólafur var kvæntur Dagmeyju Einarsdóttur, og eignuðust þau fjögur börn.<br>
í 25 vetrarvertíðir var Ólafur með sama for-manninum, Boga í Vallartúni.
Ólafur andaðist að heimili sínu 10. marz 1971.<br>
Síðusm 5 árirí sem hann var á sjónum, var hann á Sjöstjörnunni, vetur og sumur, hjá Ella í Varmalæk. Á Sjómannadaginn 1959 var Ólaf-ur heiðraður sem elzti háseti á Eyjaflotanum þá vertíð.
[[Mynd:Edvin Jóelsson, Hásteinsvegi 6.png|250px|thumb]]
Um tugi ára, á milli vertíða, vann Ólafur við
'''Edvin Jóelsson, Hásteinsvegi 6'''
'''f. 2. júní 1922 - d. 25. marz 1971'''
seglasaum. Fyrst hjá Guðmundi Gunnarssyni og síðan hjá Jóni Bjarnasyni.
HANN var fæddur að Sælundi, Vestmannaeyjum, 2. júní 1922. Þar ólst hann upp hjá foreldrum sínum, þar til hann missti móður sína. Hann var þá á áttunda ári og fór þá að Kirkjubæ  til Guðjóns Eyjólfssonar, föðurbróður síns, og konu hans, Höllu Guðmundsdóttur. Edvin dvaldi á Kirkjubæ fram undir tvítugsaldur, en fluttist þá að Svanhóli til Þórdísar og Sigurðar og átti þar heima, þar til hann stofnaði sitt eigið heimili.<br>
Það má því með sanni um hann segja, að honum féll aldrei verk úr hendi. Hann var góð-ur verkmaður, traustur og ábyggilegur sjómað-ur og skemmtilegur vinnufélagi, á sjó og landi.
Edvin byrjaði að róa 18 ára gamall hjá Sigurði í Svanhól, og með honum var hann lengst af sinni sjómannstíð, fyrst háseti, en fljótlega vélstjóri og síðast stýrimaður.<br>
Þegar Ólafur hætti sjómennsku, réðst hann til fiskvinnslu hjá ísfélagi Vestmannaeyja og þar vann hann sinn síðasta ævidag.
Edvin lauk námi við Stýrimannaskólann í Reykjavík 1947. Eftir það var hann ýmist stýrimaður eða skipstjóri, meðan heilsan leyfði. Fyrst var hann stýrimaður á ms Helga, þar næst skipstjóri á vs Helga Helgasyni eina vertíð með þorskanet. Um nokkurn tíma var hann skipstjóri á ms. Skaftfellingi í vöruflutningum á milli Eyja og Reykjavíkur og víðar. Með mb. Emmu Ve 219 var hann eitt ár og síðast, 1962, var hann með mb Lagarfoss Ve 292. En þá varð hann að hætta sjómennsku sökum vanheilsu. Þá réðst hann til Ísfélags Vestmannaeyja sem bílstjóri og vann þar í nokkur ár.
Ólafur var kvæntur Dagmeyju Einarsdóttur, og eignuðust þau fjögur börn.
Síðasta æviárið vann hann við veiðarfæri hjá mági sínum, Emil Andersen.<br>
Ólafur andaðist að heimili sínu 10. marz 1971.
Edvin var kvæntur Vilhelmínu Tómasdóttur, og áttu þau tvö börn.<br>
 
Hann andaðist að heimili sínu 25. marz 1971.<br>
Edvin Jóelsson, Hásteinsvegi 6
[[Mynd:Ísak Árnason, Seljalandi, Vestmannaeyjum.png|200px|thumb]]
i. 2. júní 1922 - d. 25. marz 1971
'''Ísak Arnason, Seljalandi'''
 
'''f. 25. des. 1897 - d. 13. febr. 1971'''
HANN var fæddur að Sælundi, Vestmannaeyj-um, 2. júní 1922. Þar ólst hann upp hjá for-eldrum sínum, þar til hann missti móður sína. Hann var þá á áttunda ári og fór þá að Kirkju-bæ til Guðjóns Eyjólfssonar, föðurbróður síns, og konu hans, Höllu Guðmundsdóttur. Edvin dvaldi á Kirkjubæ fram undir tvítugsaldur, en fluttist þá að Svanhóli til Þórdísar og Sigurðar og átti þar heima, þar til hann stofnaði sin eigið heimili.
HANN var fæddur 25. desember 1897 á Hnjóti í Hjaltastaðaþinghá og var einn úr hópi 15 systkina. Hann var uppalinn hjá frændfólki sínu á Brennistöðum og á Ormsstöðum í Eiðaþinghá.<br>
Edvin byrjaði að róa 18 ára gamall hjá Sig-urði í Svanhól, og með honum var hann lengst af sinni sjómannstíð, fyrst háseti, en fljótlega vélstjóri og síðast stýrimaður.
Til Vestmannaeyja kom Ísak haustið 1922, og var hans fyrsta vetrarvertíð hér 1923.<br>
Edvin lauk námi við Stýrimannaskólann í Reykjavík 1947. Eftir það var hann ýmist srýri-maður eða skipstjóri, meðan heilsan Ieyfði. Fyrst var hann stýrimaður á ms Helga, þar næst skipstjóri á vs Helga Helgasyni eina vertíð með þorskanet. Um nokkurn tíma var hann skip-stjóri á ms Skaftfellingi í vöruflutningum á milli Eyja og Reykjavíkur og vtðar. Með mb Emmu Ve 219 var hann eitt ár og síðast, 1962, var hann með mb Lagarfoss Ve 292. En þá varð
Vertíðina 1924 réri Ísak hjá Hannesi á Hvoli, á mb Ara Ve 235. Þá vildi það til, þegar verið var að leggja línuna, suður af Súlnaskeri, í slæmu veðri og svartamyrkri, að Ísak féll fyrir borð, en var bjargað eftir nokkurn tíma og leit. Þótti sú björgun með ólíkindum við slíkar aðstæður. En lungna- og brjósthimnubólgu fékk hann upp úr því og beið þess aldrei fullar bætur.<br>
Ísak var hér sjómaðUR yfir 30 ár. Lengst af var hann á útvegi Ólafs Auðunssonar. Eftir að hann hætti sjómennsku, vann hann við fiskvinnslu á vetrum, en að landbúnaði og fleiri störfum á sumri. Hann var röskur og ósérhlífinn verkmaður til sjós og lands.<br>
 
Ísak var kvæntur Jónínu Einarsdóttur frá Norðurgarði; var hann seinni maður hennar, þau eignuðust einn son.<BR>
hann að hætta sjómennsku sökum vanheilsu. Þá réðst hann til ísfélags Vestmannaeyja sem bílstjóri og vann þar í nokkur ár.
Ísak andaðist 13. febrúar 1971.<br>
Síðasta æviárið vann hann við veiðarfæri hjá mági sínum, Emil Andersen.
[[Mynd:Þorsteinn Gíslason, Skólavegi 29.png|200px|thumb]]
Edvin var kvænnn Vilhelmínu Tómasdóttur, og áttu þau tvö börn.
'''Þorsteinn Gíslason, Skólavegi 29'''<br>
Hann andaðist að heirnili sínu 25. marz 1971.
'''f. 5. maí 1901 - d. 25. maí 1971'''
 
HANN var fæddur á Eskifirði 5. maí 1901, og þar var hann uppalinn.<br>
Isak Arnason, Seljalandi, Vestm.eyjum
Þorsteinn kom fyrst til Vestmannaeyja árið 1919 og réri þá vertíð hjá Eyjólfi bróður sínum, sem var að byrja hér formennsku með nýsmíðaðan lítinn bát, Garðar Ve 211.<br>
f. 25. des. 1897 - d. 13. febr. 1971
Með Eyjólfi réri Þorsteinn í níu ár, lengst af vélamaður, en tók við formennsku af honum vertíðina 1928, á Garðari II Ve 111, sem var 17,5 tonn að stærð.<br>
 
Eftir það er Þorsteinn skipstjóri 40 ár, með eftirtalda báta, Helgu, Lagarfoss, Sjöfn I og Sjöfn II.<br>
HANN var fæddur 25. desember 1897 á Hnjót í Hjaltastaðaþinghá og var einn úr hópi 15 systkina. Hann var uppalinn hjá frændfólki sínu á Brennistöðum og á Ormsstöðum í Eiða-þinghá.
Árið 1941 gerðist Þorsteinn útvegsmaður. Keypti harm þá þriðja part í Sjöfn I, og gerði út alla tíð síðan.
Til Vestmannaeyja kom Isak haustið 1922, og var hans fyrsta vetrarvertíð hér 1923.
Fyrstu árin, sem Þorsteinn dvaldi í Eyjum var hann til heimilis í Görðum og var lengi síðan kenndur við það húsnafn og sumir sem ætíð nefndu hann Steina í Görðum.<br>
Vertíðina 1924 reri ísak hjá Hannesi á Hvoli, á mb Ara Ve 235. Þá vildi það til, þegar verið var að leggja línuna, suður af Súlnaskeri, í slæmu veðri og svartamyrkri, að ísak féll fyrir borð, en var bjargað eftir nokkurn tíma og leit. Þótti sú björgun með ólíkindum við slíkar að-stæður. En lungna- og brjósthimnubólgu fékk
Þorsteinn var mikill sjómaður og ágætur fiskimaður. Mörg sumur var hann skipstjóri á síldveiðum fyrir Norðurlandi. Hann var mikill hirðumaður með þá báta, sem hann var formaður fyrir og gætti þess vel, að þar væri allt í traustu  og  góðu  lagi.  Alla  sína  formannstíð var hann mjög mannsæll, svo að sömu menn voru með honum fleiri ár.
Þorsteinn var mjög traustur maður og sómi sinnar stéttar. Hann var einn af stofnendum S.S. Verðanda og alla tíð virkur félagi þess.<br>
 
Þorsteinn var kvæntur Lilju Ólafsdóttur frá Strönd, Vestmannaeyjum, og eignuðust þau 5 börn.<br>
 
Hann lézt í sjúkrahúsi í Reykjavík 25. maí 1971.<br>
 
[[Mynd:Helgi Benediktsson.png|200px|thumb]]
 
'''Helgi Benediktsson'''<br>
 
'''f. 3.des. 1899 - d.8.apríl 1971'''<br>
 
HELGI Benediktsson útgerðarmaður og kaupmaður var fæddur 3. desember 1899 að Grenjaðarstað í Suður-Þingeyjarsýslu. Ólst hann upp á Húsavík.<br>
 
Helgi lauk prófi frá Samvinnuskólanum 1921 og fluttist hingað til Vestmannaeyja um svipað leyti. Gerðist hann brátt umsvifamikill útgerðarmaður og kaupmaður og gerði út fjölda báta frá Vestmannaeyjum. Allflesta báta sína lét hann smíða hér í Vestmannaeyjum og efldi mjög með því skipasmíðaiðnaðinn hér.<br>
 
Helgi hóf útgerð með vélbátnum Auði, árið 1926. Var hún 15 rúmtonn, byggð í Vestmannaeyjum 1925. Skíðblaðnir, 16 rúmlestir, byggður í Eyjum 1928, Muggur 39 rúmlestir, árið 1935, og árið 1939 byggði Gunnax Marel fyrir hann vélbátinn Helga, sem var 120 rúmlestir og þá stærsta skip til þess tíma smíðað hér á landi.<br>
 
Gat ms. Helgi sér frægðarorð og sigldi öll styrjaldarárin til Bretlands undir farsælli stjórn Hallgríms Júlíussonar skipstjóra. Ms. Helgi fórst á Faxaskeri 7. janúar 1950. Árið 1947 var byggðux hér Helgi Helgason, 200 rúmlestir, einnig stærsta skip smíðað hérlendis. Auk þessara skipa gerði Helgi út Skaftfelling, Blakk, Frosta, Fjalar, Hilding, Gullþóri, Hringver og fleiri skip. Stuttu eftir 1960 hætti Helgi útgerðarrekstri.<br>
hann upp úr því og beið þess aldrei fullar bætur.
Helgi Benediktsson var félagshyggjumaður, þó að hann ætti ekki ávallt samfylgd sömu manna lengi, því að hann þótti ráðríkur og einráður. Helgi átti hlut að stofnun og sat í stjórn fjölda fyrirtækja í Vestmannaeyjum, sem sáu um vinnslu sjávarafurða og hag sjávarútvegsins. Má þar nefna Netagerð Vestmannaeyja, Lifrarsamlagið, Olíusamlagið, Dráttarbraut Vestmannaeyja o. fl.<br>
ísak var hér sjómaðiu- yfir 30 ár. Lengst af var hann á útvegi Ólafs Auðunssonar. Eftir að hann hætti sjómennsku, vann hann við fisk-vinnslu á vetrum, en að landbúnaði og fleiri störfum á sumri. Hann var röskur og ósérhlíf-inn verkmaður til sjós og lands.
Helgi tók mikinn þátt í opinberum málum. Var hann þar harðskeyttur maður og umdeildur. Hinsvegar var hann mikill vinur vina sinna.<br>
ísak var kvæntur Jónínu Einarsdóttur frá Norðurgarði; var hann seinni maður hennar, þau eignuðust einn son.
Helgi var kvæntur Guðrúnu Stefánsdóttur Björnssonar skipstjóra frá Skuld. Eignuðust þau 8 börn.
ísak andaðist 13. febrúar 1971.
Helgi varð bráðkvaddur að heimili sínu að kvöldi 8. apríl s. 1.<br>
 
Þorsteinn Gíslason, Skólavegi 29 f. 5. maí 1901 - d. 25. maí 1971
HANN var fæddur á Eskifirði 5. maí 1901, og þar var hann uppalinn.
Þorsteinn kom fyrst til Vestmannaeyja árið 1919 og reri þá vertíð hjá Eyjólfi bróður sínum, sem var að byrja hér formennsku með ný-smíðaðan lítinn bát, Garðar Ve 211.
Með Eyjólfi reri Þorsteinn í níu ár, lengst af vélamaður, en tók við formennsku af honum vertíðina 1928, á Garðari II Ve 111, sem var 17,5 tonn að stærð.
Eftir það er Þorsteinn skipstjóri 40 ár, með eftirtalda báta, Helgu, Lagarfoss, Sjöfn I og Sjöfn II.
Arið 1941 gerðist Þorsteinn útvegsmaður. Keypti harm þá þriðja part í Sjöfn I, og gerði út alla tíð síðan.
Fyrstu árin, sem Þorsteinn dvaldi í Eyjum var hann til heimilis í Görðum og var lengi síðan kenndur við það húsnafn og sumir sem ætíð nefndu hann Steina í Görðum.
Þorsteinn var mikill sjómaður og ágætur fiskimaður. Mörg sumur var hann skipstjóri á síldveiðum fyrir Norðurlandi. Hann var mikill hirðumaður með þá báta, sem hann var formað-ur fyrir og gætti þess vel, að þar væri allt í traustu  og  góðu  lagi.  Alla  sína  formanns
cíð vax hann mjög mannsæll, svo að sömu menn voru með honum fleiri ár.
Þorsteinn var mjög crauscur maður og sómi sinnar stéttar. Hann var einn af stofnendum S.S. Verðanda og alla tíð virkur félagi þess.
Þorsteinn .var kvæntur Lilju Ólafsdóccur frá Strönd, Vestmannaeyjum, og eignuðust þau 5 börn.
Hann Iézt í sjúkrahúsi í Reykjavík 25. maí 1971.
 
 
Helgi Benediktsson
 
f.3.des. 1899 - d.8.apríl 1971
 
HELGI Benediktsson útgerðarmaður og kaup-maður var fæddur 3. desember 1899 að Grenj-aðarstað í Suður-Þingeyjarsýslu. Ólst hann upp á Húsavík.
Helgi lauk prófi frá Samvinnuskólanum 1921 og fluttist hingað til Vestmannaeyja um svipað Ieyti. Gerðist hann brátt umsvifamikill útgerð-armaður og kaupmaður og gerði út fjölda báta frá Vestmannaeyjum. Allflesca báca sína lét hann smíða hér í Vestmannaeyjum og efldi mjög með því skipasmíðaiðnaðinn hér.
Helgi hóf útgerð með vélbátnum Auði, áxið 1926. Var hún 15 rúmtonn, byggð í Vest-mannaeyjum 1925. Skíðblaðnir, 16 rúmlestir, byggður í Eyjum 1928, Muggur 39 rúmlestir, árið 1935, og áxið 1939 byggði Gunnax Marel fyrir hann vélbátinn Helga, sem vax 120 xúm-lestir og þá stæxsta skip til þess tíma smíðað hér á landi.
Gat ms. Helgi sér frægðarorð og sigldi öll styrjaldarárin cil Bretlands undir farsæUi stjórn HaUgríms Júlíussonar skipstjóra. Ms. Helgi fórst á Faxaskeri 7. janúar 1950. Árið 1947 var byggðux hér Helgi Helgason, 200 rúmlestir, einnig stærsta skip smíðað hérlendis. Auk þess-axa skipa gerði Helgi út SkaftfeUing, Blakk,
 
 
 
 
 
 
 
Frosta, Fjalar, Hilding, GuUþóri, Hringver og fleiri skip. Scuttu efcir 1960 hæcti Helgi útgerð-axrekstri.
Helgi Benediktsson var félagshyggjumaður, þó að hann ætti ekki ávaUt samfylgd sömu manna lengi, því að hann þótti ráðríkur og ein-xáðux. Helgi átti hlut að stofnun og sat í stjórn fjölda fyrirtækja í Vestmannaeyjum, sem sáu um vinnslu sjávaxafuxða og hag sjávarútvegs-ins. Má þar nefna Netagerð Vestmannaeyja, Lifrarsamlagið, Olíusamlagið, Dráttarbraut Vestmannaeyja o. fl.
Helgi tók mikinn þátt í opinberum málum. Vax hann þax harðskeyttur maður og umdeildur. Hinsvegar var hann mikill vinur vina sinna.
Helgi var kvæncur Guðrúnu Stefánsdótcur Björnssonar skipscjóra frá Skuld. Eignuðusc þau 8 börn.
Helgi vaxð bráðkvaddux að heimili sínu að kvöldi 8. apríl s. 1.


G.Á.E.
G.Á.E.
[[Mynd:Eymundur Guðmundsson, Hásteinseyri 35.png|250px|thumb]]
[[Mynd:Eiríkur Jónsson.png|200px|thumb]]
[[Mynd:Árni Valdason.png|250px|thumb]]
[[Mynd:Guðmundur Ástgeirsson, Sjólyst.png|250px|thumb]]
[[Mynd:Sigurður Bjarnason, Svanhóli.png|250px|thumb]]
[[Mynd:Vigfús Jónsson.png|250px|thumb]]
[[Mynd:Jóhann Stígur Þorsteinsson.png|250px|thumb]]
[[Mynd:Sigurður Þorsteinsson, Nýjabæ.png|250px|thumb]]
[[Mynd:Ingólfur Eiríksson.png|250px|thumb]]
[[Mynd:Baldvin Gunnlaugur Sigurbjörnsson.png|250px|thumb]]
[[Mynd:Ólafur Bjarnason, Kirkjuhóli.png|250px|thumb]]
[[Mynd:Edvin Jóelsson, Hásteinsvegi 6.png|250px|thumb]]
[[Mynd:Ísak Árnason, Seljalandi, Vestmannaeyjum.png|250px|thumb]]
[[Mynd:Þorsteinn Gíslason, Skólavegi 29.png|250px|thumb]]


[[Mynd:Helgi Benediktsson.png|250px|thumb]]
{{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}}
Karibjarna2
1.368

breytingar

Sótt frá „http://heimaslod.is/index.php/Kerfissíða:MobileDiff/115477“

Leiðsagnarval