„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1971/ Minning látinna“: Munur á milli breytinga

Fara í flakk Fara í leit

Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1971/ Minning látinna (skoða efni)

Útgáfa síðunnar 12. maí 2017 kl. 16:25

27.222 bætum bætt við ,  12. maí 2017
ekkert breytingarágrip
MyndræntWiki-texti
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Lína 1: Lína 1:
látinna
Með fáeinum linum og mynd minnist Sjó-mannadagsblað Vestmannaeyja að venjit horf-inna félaga og athafnamanna í sjávarútvegi Eyjamanna.
Liðna vetrarvertið itrðu ekki sjóslys við Vest-mannaeyjar, en hörmulegt slys varð hér í höfn-irini 25. rnarz, er ungur sjómaðitr, Kristinn Eiríkur Þorbergsson úr Kópavogi, fór í spil við lönditn og beið þegar bana.
í aprilmánuði iifðu hörnudeg sjóslys og skipsskaðar. Miðvikitdaginn 7. apríl sökk vél-báturinn Andri frá Keflavik skyndilega út af Garðsskaga og dritkknitðu með bátnitm 3 itngir rnenn.
Laugardaginn 17. apríl varð svo eitt með átakanlegri sjóslysum siðari ára, er vélbáturinn Sigurfari frá Hornafirði fékk á sig brotsjó í innsiglingitnni inn Hornafjarðarós og fórst þar með átta skipverjum.
Gerðist þetta við bœjardyr Hornfirðinga og fyrir augum allra. En ekkert var hægt að að-hafast vegna brotsjóa. Aðeins tókst að bjarga 2 mönnum.
Samtals hafa 23 sjómenn dritkknað frd síð-asta Sjómannadegi; 21 við Islands strenditr, en 2 erlendis.
A Sjómannadegi minnast allir landsmenn þessara manna, sem féllit mitt í önn dagsins; flestir voru þeir iingir rnenn í blóma lífsins.
Við sendum öllum ástvinum þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Þáttur sjómanna í Vestmannaeyjum hefur að mestu hvílt á Eyjólfi Gislasyni fyrrum skip-stjóra Bessastöðum.
Ritstj.
Eymundur Guðmundssori, Hásteinseyri 35
í. 12. ágúst 1900 - d. 26. maí 1970
HANN vax fæddur í Hrútafellskoti, Austur-Eyjafjöllum 12. ágúst árið 1900. Faðir hans drukknaði í sjóslysinu mikla hér austur af Klettsnefinu, 16. maí 1901, þegar sexæringur-inn Björgúlfur fórst. Þá drukknuðu 27 manns; þar af 8 snílkur. Aðeins einum manni var bjarg-að, Páli Bárðarsyni í Skógum.
Eins og algengast var á þeim árum, varð Val-gerður, móðir Eymundar, að hætta búskap, þeg-ar hún varð ekkja; börnin voru fjögur. Ey-mundur fylgdi móður sinni, sem fór vinnukona að Skógum, til Guðmundar Bárðarsonar, og þar ólst hann upp. Hann fór snemma að vinna margþætt störf og byrjaði ungur sjóróðra. Hing-að til Eyja kom hann til vers rúmlega rvítugur og var hér sjómaður um fjölda ára. Lengst var hann á Maggý, með Guðna Grímssyni, 10-12 ár, en hætti þá sjómennsku og gerðist starfs-maður við fiskvinnslu hjá ísfélagi Vestmanna-eyja. Þar vann hann í fleiri ár, unz hann varð að hætta þar störfum sökum vanheilsu fyrir 5 árurp.
Til Vestmannaeyja fluttist Eymundur alkom-inn 1926. Hann var kvæntur Þóru Þórarins-dótrur frá Seyðisfirði. Hún lézt af slysförum í Reykjavík 6. janúar 1971. Þau hjón eignuðust tvær dætur.
Eymundur varð bráðkvaddur að heimili sínu 26. maí 1970.
Eiríkur Jónsson, Hásteinsvegi 4l f. 17. des. 1894 - d. 30. júní 1970
HANN var fæddur að Sómastaðagerði, Reyðar-firði, 17. desember 1894.
Eiríkur byrjaði mjög ungur sjómennsku, því að innan fermingaraldurs fór hann að róa með föður síniun á árabát innan fjarðar. Fram til 18 ára aldurs reri Eiríkur á árabárum og varð for-maður á þeim, þegar hann hafði þroska til. Eftir það fer hann á mótorbáta og gerðist þá fljót-lega mótoristi á þeim.
Til Vestmannaeyja kom Eiríkur fyrst á vertíð 1918 og flutti hingað alkominn snittu síðar og var sjómaður hér yfir 30 ár.
Vertíðina 1925 byrjaði Eiríkur formennsku hér á Óskari II Ve 185 og var með hann þá einu vertíð. Þar næst er hann tvær vertíðir með Njörð Ve 220. Hætti þá formennsku á vetrar-vertíðum og gerðist afrur vélamaður, lengst af á Gissuri hvíta og Pipp. í nokkur ár var Eiríkur formaður á mb Helgu Ve 180, sem þá var not-uð sem dráttarbárur til að draga uppskipunar-bátana á milli skips og bryggju, þegar flestöll póst- og flutningaskip voru fermd og affermd úti á Vík, oft við erfiðar aðstæður í misjöfnum veðrum, um nætur sem daga. Þetta starf út-heimti mikla árvekni og aðgætni, en allt fórst honum þetta prýðilega. Hafði líka ávallt vana og ábyggilega menn í bátunum, sem kunnu vel til verka.
Þegar Eiríkur hætti á sjónum, varð hann hús-vörður í Verkamannaskýlinu á Básaskersbryggj-unni. Rækti hann það starf af skyldurækni og áhuga. Fylgdist hann vel með bátaflotanum á sjónum, með því að hafa úrvarpstækið ávallt stillt á bátabylgjuna. Þá vissi hann einnig, hvaða bátar voru kornnir og ókomnir í höfn í slæm-um veðntm og um aflabrögðin yfirleitt daglega. Það voru því margir, sem hringdu í Skýlið til Eiríks til að fá fréttir af sjónum, sem hann leysti greiðlega dr.
Um fleiri ár rækti hann þessa þjónustu og á þeim árum þekktu allir sjómenn og Eyjabúar hann undir nafninu, Eiríkur í Skýlinu. Hann lét af þessu starfi sökum vanheilsu.
Eiríkur var einn af stofnendum S.S. Verðandi og góður og virkur félagi þar, meðan heilsan leyfði.
Hann var tvíkvænnir, fyrri kona hans var Guðrún Steinsdóttir, Ingólfshvoli, Vestmanna-
eyjum. Hana missti hann eftir stutta sambúð. Þau áttu einn son.
Síðari kona hans er Ingunn Júlíusdóttir. Þau eignuðust tvær dætur.
Eiríkur lézt 30. júní 1970.
Arni Valdason, Sandgerði f. 17.sept 1905 - d. 26. júlí 1970
HANN var fæddur á Mið-Skála undir Eyjafjöll-um 17. september 1905. Sex ara gamall fluttist hann hingað til Eyja með foreldrum sínum, sem flutnist hingað búferlum.
Árni var bráðþroska drengur og bar þá af flestum sínum jafnöldrum. En sitt er hvort gæfa eða gjörvileiki, segir gamalt máltæki, og svo reyndist Árna.
Ungur fór hann að vinna og afla heimili sínu. Um fermingaraldur var hann fastráðinn beit-ingardrengur á vetrarvertíðum og reyndist skydurækinn og vandvirkur við það starf.
Innan rvínigsaldurs byrjaði Árni hér sjó-mennsku og fékk fljótlega orð á sig fyrir dugn-að og hreysti, svo að hann var á sínum mann-dómsáxum eftirsóttur í bezni skiprúm. Hann stundaði sjómennsku um 40 ár og þeir, sem
voru skipsfélagar hans, hrósuðu honum fyrir dugnað og sanna sjómennsku, þegar á reyndi.
Þeir unglingar, sem voru til sjós með Árna báru til hans hlýjan hug, því þeim var hann notalegur og nærgætina Það sýndi bezt hans innri mann — góðan dreng.
Árni andaðist á Vífiísstöðum eftir stutta legu 26. júll 1970.
Guðmundur Ástgeirsson, Sjólyst
f. 22. maí 1889 - d. 26. ágú»i 1970
HANN var fæddur í Litlabæ í Vestmannaeyjum 22. maí 1889. Guðmundur ólst upp hjá foreldr-um sínum í Litlabæ, átti þar sitt heimili fram yfir þrítugsaldur. Fluttist hann þá í húsið Sjó-Iyst, sem er eitt af næstu húsum við fæðingar-stað hans. í Sjólyst bjó hann svo til æviloka.
Guðmundur byrjaði að róa á vetrarvertíð 15 ára gamall, á sexæringnum Enok, sem faðir hans var þá formaður á. En þá var Gummi orðinn vel vaðarvanur, eins og þá var komizt að orði. Því oft var hann þá búinn að róa með Magnúsi bróður sínum, sem var tveimur árum eldri, og fleiri drengjum á Litlabæjar-julinu, sem faðir þeirra átti og hafði smíðað. Var það fjórróinn bátur með gamla íslenzka bátalaginu. Á þessu juli drógu margir Eyjadrengir sinn fyrsta fisk úr sjó, - Máríufiskinn.
Alla sína löngu starfsævi vann Guðmundur að aðalatvinnuvegi Eyjamanna á sjó og landi, samtals um 60 ar. Hann mun hafa róið hér nær 40 vetrarvertíðir, en var beitingamaður þær ver-tíðir, sem hann reri ekki. Lengst af reri hann með Ólafi bróður sínirm. Síðustu 20 vertíðirnat reru þeir bræður bara tveir á litlum trillubáti og fiskuðu oft mjög mikið, allt á handfæri, því að báðir voru þeir bræður netfisknir færamenn. Sinn síðasta fiskiróður fór Guðmundur 16. apríl 1962.
Um 30 ár vann Guðmundux, utan vertíðar,
við hampíslátt báta, jafnt nýsmíðar sem við-gerðir og þótti vinna það verk vel og vandlega.
Guðmundur var hagleiksmaður á tré og járn, eins og faðir hans og fleiri ættmenn. Afi hans og nafni, Guðmundur í Borg, var hér um ára-tugi einn allra bezti smiður handfærakróka.
Á seinni æviárum Guðmundar og eftir að heilsa hans fór að bila, tók hann til að smíða mótorbátalíkön í frísmndum sínum, en þau gaf hann oftast frændum sínum og vinum. Mörg þessara bátalíkana voni hreinusru listaverk.
Þá má geta þess, að Guðmundur var einn í hópi þeirra 16 manna, er fóru héðan fyrstit til súlnatekju í Eldey, um mánaðamótin ágúst-september 1907. Farið var á tveimur bátum, Fálka Ve 105, sem var tæp tíu tonn að stærð (9,81) og Nansen Ve 102, að stærð 7,43 tonn.
Allir þeir, sem kynntust Gumma frá Litlabæ, báni til hans hlýjan hug, því að hann var sann-kallað ljúfmenni.
Kona Guðmundar var Jóhanna Jónsdóttir, og eignuðust þau tvo syni.
Guðmundur lézt í Sjúkrahúsi Vestmanna-eyja 26. ágúst 1970.
Sigurður Bjarnason, Svanhóli l. 14. nóv. 1905 - d. 4. okt. 1970
HANN var fæddur í Hlaðbæ, Vestmannaeyj-um, 14. nóv. 1905, og þar ólst hann upp hjá foreldrum sínum. Ungur vandist hann ýmsiun störfum við útgerð og búskap föður síns, og 16 ára gamall byrjaði hann að róa á útvegi föður síns.
Stýrimannaprófi lauk hann 1925 og næstu vertíð, 1926, byrjaði hann skipstjórn á mb Hjálpara Ve 232, rúm 13 tonn að stærð. Arið 1927 kaupir Sigurður, ásamt þremur félögum sínum, glæsilegan og vandaðan norskan bát, Rap Ve 14, sem var 18,63 tonn að stærð með 29 hestafla Rapvél og fullkominni raflýsingu. Haustið 1928 fengu þeir félagar sér nýbyggðan bát frá Svíþjóð, Fylki Ve 14, sem var 42 tonn að stærð, með 100 hestafla, tveggja strokka Skandíavél. Um 1930 var Fylkir einn stærsti og glæsilegasti bátut Eyjaflotans, og fiskaði Sig-urður mikið á bátinn En þá gekk heimskrepp-an yfir, og fiskur varð verðlaus og lítt seljan-legur. Urðu þeir félagar því að láta þennan bát frá sér.
Næstu vertíðir er Sigurður formaður á eftir-töldum bátum: Stakkárfossi Ve 245, Gullfossi
Ve 184. Vertíðina 1935 varð Sigurður fiski-kóngur Eyjanna; þá vertíð var hann formaðux á Frigg Ve 316, sem þá var nýr bátur, um 22 tonn að stæxð.
Eftir þessa vertíð gerðist Sigurðux útgerðar-maður á ný Qg var það til dauðadags. Skipstjóri var hann í 43 ár, til axsloka 1969.
Eftirtalda báta átti hann á þessum áxum: Björgvin, 35 tonna bát, Káxa Ve 27 tonna (síð-ar Halkion), Káxa II Ve 47, 65 tonna bát, Björn riddara Ve 127, 53 tonn, og Siguxð Gísla Ve 127, sem hann árti með Jóhanni syni sínum, og tók Jóhann við skipstjórn af föður síniun á þeim bát.
Á síldarárunum fyrir Norðurlandi var Sig-uiðux umtalaður aflamaður og þá skipstjóri og nótabassi á sínum eigin bátum. Sumaxið 1944 aflaði hann 15000 mal síldax á Káxa Ve 27, sem vax einstætt mokfiskirí.
Sigurður í Svanhóli var skýrleiksmaður, létt-lyndur og þrekmikill, sem ætíð horfði bjartsýnn fram á veginn og lét ekki bugast þó að gæfi á bátinn.
Sigurðux var kvæntur Þórdísi Guðjónsdóttur frá Kirkjubæ. Þau eignuðust fimm börn.
Siguxðux varð bráðkvaddur í Reykjavík 4. október 1970.
Vigfús Jónsson, vélsmíðameistari, Heiðarvegi 41
f. 4. apríl 1913 - d. 22. des. 1970
HANN var fæddur að SeljavöUum, Austur-Eyja-fjöUiun, 4. aprU 1913, og þax óist hann upp hjá foreldrum sínum. Til Vestmannaeyja fluttist Vigfús 18 ára gamaU, árið 1931 og byrjaði þá nám í vélsmíði í Magna hjá Guðjóni hálfbróð-ur sínum. Síðar fóx hann til Svíþjóðax til fram-haldsnáms í vélfræði. Ævistarf hans var ekki á sjónum, en hann hafði ákaflega mikið sam-starf við sjómennina, þó aðaUega vélamennina,
því að öU hans vinna var í þágu útgerðar og sjómannastéttar þessa byggðaxlags. Þessi mynd-arlegi, góðlegi maður hreif aUa, sem honum kynntust, með viðmóti sínu og einlægni. Svo samgróinn var hann starfi sínu og vinnustað, að hann var þekktastur öUum Vestmannaeying-um og fleirum undir nafninu „Fúsi í smiðj-unni", vissu þá aUir við hvern vax átt. Hann var trúx sínu starfi og vildi hvers manns vandxæði leysa. Vax það ekki fátítt, þegai um vélabilanii vax að ræða, að hann legði á sig langar vökur og erfiði, tU að hlé á róðrum yrði sem stytzt og aflatjónið sem minnst.
Vigfús var áhugasamur um félagsmál, árti lengi sæti í skólanefnd Iðnskólans og vax á yngri árum einn bezti sundmaðux hér í Eyjum. Hann var kvænnir Salóme Gísladóttux frá Arn-arhóli, eignuðust þau einn son. Vigfus lézt í Sjúkxahúsi Vestmannaeyja 22. desember 1970.
Jóhann Stígur Þorsteinsson, Strembugötu 4
i. 4. sept. 1897 - d. 20. ágúst 1970
HANN var fæddux að Brekkum í Mýrdal 4. september 1897. Jóhann byrjaði ungur að róa á araskipi út frá Mýrdalssandi. Til Eyja kom hann
fyrst á vertíð 1922 og reri þá hjá Jóni Hafliða-syni á Bergsstöðum, og hjá honum var hann á mb Björg Ve 206 vertíðina 1924. Þá vertíð sökk Björg vestur af Einidrangi í austan roki. Togari bjargaði allri skipshöfninni.
í vertíðarbyrjun 1931 leigði Jóhann sér lít-inn trillubát og var með hann á línuveiðum. Voru þeir tveir á bátnum og fiskuðu vel. Eftit þá vertíð lét hann smíða stærri trillubát, sem hét Rán og var með hann til 1937, en seldi þá. Gerðist Jóhann þá verkstjóri við saltfiskverkun hjá ísfélagi Vestmannaeyja á vetrum og hafði það starf um nokkur ár, en vann við húsasmíð-ar á milli vertíða.
Árið 1957 keypti Jóhann í félagi við annan 10 tonna bát, Hrefnu, og var á honum í 3 ár. Keypti Jóhann þá ásamt Sigurgeiri syni sínum, frambyggðan trillubát, sem hlaut nafnið Rán. Þeir gerðu bátinn út í tvö ár, en eftir það hætti Jóhann sjóferðum. Það má geta þess, að þegar Þrídrangavitinn var byggður, var Jóhann mat-reiðslumaður uppi á Stóradrangi, hjá þeim mönnum, sem lágu þar við og unnu verkið. Jó-hann var fjölhæfur verkmaður og afkastamikill. Tómstundaiðja hans í fleiri ár var ljósmynda-taka, aðallega af merkum viðburðum og séi-kennilegu  landslagi.  Náði  hann aðdaanlegri leikni á þessii sviði. Mynda- og filmusafn sitt gaf hann Byggðasafni Vestmannaeyja. Hann var einn af stofnendum Vélstjórafélags Vestmanna-eyja. Jóhann var kvæntur Kristínu Guðmunds-dóttur frá Litluhólum í Mýrdal, og eignuðust þau 3 börn.
Jóhann lézt í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 20. ágúst 1970, eftir tveggja ára þungbær veikindi.
Sigurður Þorsteinsson, Nýjabœ
f. 2. febr. 1888 - d.23.okt. 1970
HANN var fæddur á ísafirði 2. februar 1888. Sigurður byrjaði ungur sjómennsku og reri þá á árabáti frá ísafirði, haust og vetrarvertíðir og fékk fljótlega orð á sig fyrir dugnað og hreysti.
í fleiri sumur stundaði hann fiskveiðar fyrir Norðurlandi, og 17 ára gamall var hann orðinn formaður þar, með bát frá Þorgeirsfirði. Lengst af var hann með báta frá Hrísey og snindaði þaðan þorskveiðar með línu fyrri hluta sumars, en síldveiðar i reknet þegar á leið.
Um og fyrir 1920 áttu ísfirðingar góðan fiskibátaflota. Voru flestir bátanna um og yfir
30 tonn að stærð. Þessum bárum var líka mikið boðið, því í svartasta skammdeginu voru stund-aðar útilegur á þeim, línan beitt um borð, skýlis-laust, og gert að fiskinum og hann saltaður í lestina.
Þetta hefur verið hart sjólíf. Enda hafa Vest-firðingar löngum verið rómaðir fyrir dugnað og harðfengi.
Á þessum árum var Sigurður stýrimaður á einum þessara báta, Sjöfn. Var hann þá orð-lagður fyrir dugnað og karlmennsku.
Sigurður kom til Vestmannaeyja 1922 og reri fyrsru vertíðar hér sem vélamaður. Árið 1925 byrjaði Sigurður formennsku hér, á Kára Ve 123, sem var 7,60 tonn. Þar næst er hann með eftirtalda báta: Glað, Hjálpara og Auði. Hann hærti sjómennsku 1938.
Sigurður var kvæntur Jóhönnu Jónasdóttur í Nýjabæ og þar bjuggu þau hjón allan sinn bú-skap. Þau eignuðust fimm dætur. Jóhanna and-aðist 23. marz 1955.
Sigurður lézt að Hrafnistu 23. október 1970.
Ingólfur Eiríksson
f.24.des. 1925 - d.4.des. 1970
HANN var fæddur 24. desember 1925 að Urð-arvegi 41, og þar ólst hann upp hjá foreldrum sínum.
Innan við tvítugsaldur fór hann að beita og róa á útvegi föður síns, Emmu Ve 219. Þegar gufuskipið Sæfell var keypt hingað til Eyja í byrjun stríðsins til flutninga á ísuðum fiski til Englands, réðst Ingólfur stuttu síðar á það skip. Hann lauk meira fiskiskipstjóraprófi frá Stýri-mannaskólanum í Reykjavík 24 ára gamall. Eftir það var hann nokkur ár á togaranum Ell-iðaey Ve 10. Því næst var hann stýrimaður á Emmu Ve 1, sem hann gerðist meðeigandi í með föður sínum. Var hann þrjú ár stýrimað-
ur á Emmu II, en hætti þá sjómennsku og vann að fiskaðgerð bátsins. Þegar þeir feðgar seldu bátinn og hættu útgerð, hélt Ingólfur áfram fiskvinnslu af öðrum báti. Ingólfur var kvænrur Guðrúnu Welding frá Reykjavík og eignuðust þau f jögur börn.
Ingólfur lézt 4. desember 1970.
Baldvin Gunnlaugur Sigurbjörnsson
f. 9. júlí 1906 - d. 2. maí 1970
HANN var fæddur að Sauðaneskoti í Svarfað-ardal 9. júlí 1906. Voru foreldrar hans bæði Svarfdælingar, en á unga aldri fluttist hann með foreldrum sínum til Ólafsfjarðar og Akureyrar. Hann hóf komungur sjómennsku við Norður-land og lauk yélstjóranámskeiði 1925. Fór hann síðan á vertíð til Vestmannaeyja og var hér 5 vertíðir á mb Kára, Glað og Ófeigi.
Skömmu síðar lauk Baldvin hinu minna fiski-mannaprófi og varð formaður á bánim frá Ól-afsfirði og Akureyri; var hann þekknir síldar-maður, og síldarárið mikla, sumarið 1944, afl-aði hann um 16 þusund mál og runnur á mb Bris frá Akureyri, sem var 48 rúmlestir að stærð.
Baldvin lauk hinu meira skipstjóraprófi árið
1946 og fluttist skömmu síðar suður til Reykja-víkur og var þá meðal annars með báta héðan frá Vestmannaeyjum, Þorgeir goða o. fl. Síðustu árin var Baldvin á togurum. Hann var kvæntur Snjólaugu Baldvinsdóttur frá Akureyri og varð þeim fjögurra barna auðið. Eru tvær dætur þeirra og sonur búsett hér í bæ, en hingað fluttust þau hjón alfarið í október 1969.
Baldvin var traustur sjómaður og vel látinn. Hann andaðist 2. maí 1970.
Ólafur Bjarnason, Kirkjuhóli
t. 28. nóv. 1898 - d. 10. marz 1971
ÓLAFUR var fæddur á Seyðisfirði 28. nóv. 1898. Fjögurra ára gamall fluttist hann til Reykjavíkur með foreldrum sínum, og þar ólst hann upp. En 16 ára gamall fór hann með föð-ur sínum ausnir á Reyðarfjörð og reri með honum á árabát það sumar.
Vetrarvertíðina 1916 ræðst Ólafur sjómaður til Grindavíkur og rær þar á tíæringi, og var það eitt af áraskipunum fjórtmi frá Grindavík, sem kútter Esther bjargaði öllum mönnunum af, aJIs 38 mónnum, og urðu þeir að vera um borð í skútunni í þrjá sólarhringa. Þetta gerð-ist í ofsa norðan veðri, sem brast skyndilega á, með stórsjó og hörkugaddi. Skipstjóri á Esther var þá Guðbjartur Ólafsson, síðar forseti Slysa-varnafélags íslands.
Vertíðina 1917 kemur Ólafur fyrst til Eyja og rær þá á Hansínu Ve 200 hjá Magnúsi á Vesnirhúsum. Síðan stundaði hann sjómennsku hér til síldarvertíðarloka 1965, alls 50 ár og má kalla það vel að verið, því að sjóinn srundaði hann bæði vetur og sumar.
í 25 vetrarvertíðir var Ólafur með sama for-manninum, Boga í Vallartúni.
Síðusm 5 árirí sem hann var á sjónum, var hann á Sjöstjörnunni, vetur og sumur, hjá Ella í Varmalæk. Á Sjómannadaginn 1959 var Ólaf-ur heiðraður sem elzti háseti á Eyjaflotanum þá vertíð.
Um tugi ára, á milli vertíða, vann Ólafur við
seglasaum. Fyrst hjá Guðmundi Gunnarssyni og síðan hjá Jóni Bjarnasyni.
Það má því með sanni um hann segja, að honum féll aldrei verk úr hendi. Hann var góð-ur verkmaður, traustur og ábyggilegur sjómað-ur og skemmtilegur vinnufélagi, á sjó og landi.
Þegar Ólafur hætti sjómennsku, réðst hann til fiskvinnslu hjá ísfélagi Vestmannaeyja og þar vann hann sinn síðasta ævidag.
Ólafur var kvæntur Dagmeyju Einarsdóttur, og eignuðust þau fjögur börn.
Ólafur andaðist að heimili sínu 10. marz 1971.
Edvin Jóelsson, Hásteinsvegi 6
i. 2. júní 1922 - d. 25. marz 1971
HANN var fæddur að Sælundi, Vestmannaeyj-um, 2. júní 1922. Þar ólst hann upp hjá for-eldrum sínum, þar til hann missti móður sína. Hann var þá á áttunda ári og fór þá að Kirkju-bæ til Guðjóns Eyjólfssonar, föðurbróður síns, og konu hans, Höllu Guðmundsdóttur. Edvin dvaldi á Kirkjubæ fram undir tvítugsaldur, en fluttist þá að Svanhóli til Þórdísar og Sigurðar og átti þar heima, þar til hann stofnaði sin eigið heimili.
Edvin byrjaði að róa 18 ára gamall hjá Sig-urði í Svanhól, og með honum var hann lengst af sinni sjómannstíð, fyrst háseti, en fljótlega vélstjóri og síðast stýrimaður.
Edvin lauk námi við Stýrimannaskólann í Reykjavík 1947. Eftir það var hann ýmist srýri-maður eða skipstjóri, meðan heilsan Ieyfði. Fyrst var hann stýrimaður á ms Helga, þar næst skipstjóri á vs Helga Helgasyni eina vertíð með þorskanet. Um nokkurn tíma var hann skip-stjóri á ms Skaftfellingi í vöruflutningum á milli Eyja og Reykjavíkur og vtðar. Með mb Emmu Ve 219 var hann eitt ár og síðast, 1962, var hann með mb Lagarfoss Ve 292. En þá varð
hann að hætta sjómennsku sökum vanheilsu. Þá réðst hann til ísfélags Vestmannaeyja sem bílstjóri og vann þar í nokkur ár.
Síðasta æviárið vann hann við veiðarfæri hjá mági sínum, Emil Andersen.
Edvin var kvænnn Vilhelmínu Tómasdóttur, og áttu þau tvö börn.
Hann andaðist að heirnili sínu 25. marz 1971.
Isak Arnason, Seljalandi, Vestm.eyjum
f. 25. des. 1897 - d. 13. febr. 1971
HANN var fæddur 25. desember 1897 á Hnjót í Hjaltastaðaþinghá og var einn úr hópi 15 systkina. Hann var uppalinn hjá frændfólki sínu á Brennistöðum og á Ormsstöðum í Eiða-þinghá.
Til Vestmannaeyja kom Isak haustið 1922, og var hans fyrsta vetrarvertíð hér 1923.
Vertíðina 1924 reri ísak hjá Hannesi á Hvoli, á mb Ara Ve 235. Þá vildi það til, þegar verið var að leggja línuna, suður af Súlnaskeri, í slæmu veðri og svartamyrkri, að ísak féll fyrir borð, en var bjargað eftir nokkurn tíma og leit. Þótti sú björgun með ólíkindum við slíkar að-stæður. En lungna- og brjósthimnubólgu fékk
hann upp úr því og beið þess aldrei fullar bætur.
ísak var hér sjómaðiu- yfir 30 ár. Lengst af var hann á útvegi Ólafs Auðunssonar. Eftir að hann hætti sjómennsku, vann hann við fisk-vinnslu á vetrum, en að landbúnaði og fleiri störfum á sumri. Hann var röskur og ósérhlíf-inn verkmaður til sjós og lands.
ísak var kvæntur Jónínu Einarsdóttur frá Norðurgarði; var hann seinni maður hennar, þau eignuðust einn son.
ísak andaðist 13. febrúar 1971.
Þorsteinn Gíslason, Skólavegi 29 f. 5. maí 1901 - d. 25. maí 1971
HANN var fæddur á Eskifirði 5. maí 1901, og þar var hann uppalinn.
Þorsteinn kom fyrst til Vestmannaeyja árið 1919 og reri þá vertíð hjá Eyjólfi bróður sínum, sem var að byrja hér formennsku með ný-smíðaðan lítinn bát, Garðar Ve 211.
Með Eyjólfi reri Þorsteinn í níu ár, lengst af vélamaður, en tók við formennsku af honum vertíðina 1928, á Garðari II Ve 111, sem var 17,5 tonn að stærð.
Eftir það er Þorsteinn skipstjóri 40 ár, með eftirtalda báta, Helgu, Lagarfoss, Sjöfn I og Sjöfn II.
Arið 1941 gerðist Þorsteinn útvegsmaður. Keypti harm þá þriðja part í Sjöfn I, og gerði út alla tíð síðan.
Fyrstu árin, sem Þorsteinn dvaldi í Eyjum var hann til heimilis í Görðum og var lengi síðan kenndur við það húsnafn og sumir sem ætíð nefndu hann Steina í Görðum.
Þorsteinn var mikill sjómaður og ágætur fiskimaður. Mörg sumur var hann skipstjóri á síldveiðum fyrir Norðurlandi. Hann var mikill hirðumaður með þá báta, sem hann var formað-ur fyrir og gætti þess vel, að þar væri allt í traustu  og  góðu  lagi.  Alla  sína  formanns
cíð vax hann mjög mannsæll, svo að sömu menn voru með honum fleiri ár.
Þorsteinn var mjög crauscur maður og sómi sinnar stéttar. Hann var einn af stofnendum S.S. Verðanda og alla tíð virkur félagi þess.
Þorsteinn .var kvæntur Lilju Ólafsdóccur frá Strönd, Vestmannaeyjum, og eignuðust þau 5 börn.
Hann Iézt í sjúkrahúsi í Reykjavík 25. maí 1971.
Helgi Benediktsson
f.3.des. 1899 - d.8.apríl 1971
HELGI Benediktsson útgerðarmaður og kaup-maður var fæddur 3. desember 1899 að Grenj-aðarstað í Suður-Þingeyjarsýslu. Ólst hann upp á Húsavík.
Helgi lauk prófi frá Samvinnuskólanum 1921 og fluttist hingað til Vestmannaeyja um svipað Ieyti. Gerðist hann brátt umsvifamikill útgerð-armaður og kaupmaður og gerði út fjölda báta frá Vestmannaeyjum. Allflesca báca sína lét hann smíða hér í Vestmannaeyjum og efldi mjög með því skipasmíðaiðnaðinn hér.
Helgi hóf útgerð með vélbátnum Auði, áxið 1926. Var hún 15 rúmtonn, byggð í Vest-mannaeyjum 1925. Skíðblaðnir, 16 rúmlestir, byggður í Eyjum 1928, Muggur 39 rúmlestir, árið 1935, og áxið 1939 byggði Gunnax Marel fyrir hann vélbátinn Helga, sem vax 120 xúm-lestir og þá stæxsta skip til þess tíma smíðað hér á landi.
Gat ms. Helgi sér frægðarorð og sigldi öll styrjaldarárin cil Bretlands undir farsæUi stjórn HaUgríms Júlíussonar skipstjóra. Ms. Helgi fórst á Faxaskeri 7. janúar 1950. Árið 1947 var byggðux hér Helgi Helgason, 200 rúmlestir, einnig stærsta skip smíðað hérlendis. Auk þess-axa skipa gerði Helgi út SkaftfeUing, Blakk,
Frosta, Fjalar, Hilding, GuUþóri, Hringver og fleiri skip. Scuttu efcir 1960 hæcti Helgi útgerð-axrekstri.
Helgi Benediktsson var félagshyggjumaður, þó að hann ætti ekki ávaUt samfylgd sömu manna lengi, því að hann þótti ráðríkur og ein-xáðux. Helgi átti hlut að stofnun og sat í stjórn fjölda fyrirtækja í Vestmannaeyjum, sem sáu um vinnslu sjávaxafuxða og hag sjávarútvegs-ins. Má þar nefna Netagerð Vestmannaeyja, Lifrarsamlagið, Olíusamlagið, Dráttarbraut Vestmannaeyja o. fl.
Helgi tók mikinn þátt í opinberum málum. Vax hann þax harðskeyttur maður og umdeildur. Hinsvegar var hann mikill vinur vina sinna.
Helgi var kvæncur Guðrúnu Stefánsdótcur Björnssonar skipscjóra frá Skuld. Eignuðusc þau 8 börn.
Helgi vaxð bráðkvaddux að heimili sínu að kvöldi 8. apríl s. 1.
G.Á.E.




Karibjarna2
1.368

breytingar

Sótt frá „http://heimaslod.is/index.php/Kerfissíða:MobileDiff/115472“

Leiðsagnarval