„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2006/Minning látinna“: Munur á milli breytinga

Fara í flakk Fara í leit
ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Lína 7: Lína 7:
Úrsúla Knoop hjúkrunarkona hafði komið frá stríðshrjáðu Þýskalandi í atvinnuleit. Hún var einkadóttir Maríu og Friðriks Knoop kennara. Ívar og Úrsúla eignuðust 4 börn, Friðrik Örn, Guðjón Tyrfing, Magneu Maríu og Óskar. Eftir nokkur ár hér í Eyjum flytur fjölskyldan til Keflavíkur þar sem Ívar varð verkstjóri hjá Hraðfrystistöð Keflavíkur og seinna hjá Áhaldahúsinu þar í bæ. María, móðir Úrsúlu, flutti til þeirra eftir lát eiginmanns síns og var eins og ein af fjölskyldunni, fyrst í Keflavík og síðar í Garðinum eftir að þau fluttust þangað.<br>
Úrsúla Knoop hjúkrunarkona hafði komið frá stríðshrjáðu Þýskalandi í atvinnuleit. Hún var einkadóttir Maríu og Friðriks Knoop kennara. Ívar og Úrsúla eignuðust 4 börn, Friðrik Örn, Guðjón Tyrfing, Magneu Maríu og Óskar. Eftir nokkur ár hér í Eyjum flytur fjölskyldan til Keflavíkur þar sem Ívar varð verkstjóri hjá Hraðfrystistöð Keflavíkur og seinna hjá Áhaldahúsinu þar í bæ. María, móðir Úrsúlu, flutti til þeirra eftir lát eiginmanns síns og var eins og ein af fjölskyldunni, fyrst í Keflavík og síðar í Garðinum eftir að þau fluttust þangað.<br>
Ívar bjó fjölskyldunni sælureit á Laugarvatni. Fyrst í innréttaðri rútu og seinna í glæsilegum sumarbústað, þar dvöldu þau oft. Ívar og Ursúla voru dugleg að ferðast bæði innan - og utanlands, oft til Þýskalands fyrir og eftir sameiningu að hitta frændfólk Úrsúlu í Austur - Þýskalandi, einnig oft til Kanaríeyja eftir starfslok þeirra. Mikill harmur var kveðinn að fjölskyldunni þegar ungur sonarsonur þeirra, Ívar Guðjónsson, lést sviplega í september 2003.<br> Við hjónin og dætur okkar þökkum Ívari samfylgdina og vottum Ursúlu og fjölskyldunni allri dýpstu samúð.
Ívar bjó fjölskyldunni sælureit á Laugarvatni. Fyrst í innréttaðri rútu og seinna í glæsilegum sumarbústað, þar dvöldu þau oft. Ívar og Ursúla voru dugleg að ferðast bæði innan - og utanlands, oft til Þýskalands fyrir og eftir sameiningu að hitta frændfólk Úrsúlu í Austur - Þýskalandi, einnig oft til Kanaríeyja eftir starfslok þeirra. Mikill harmur var kveðinn að fjölskyldunni þegar ungur sonarsonur þeirra, Ívar Guðjónsson, lést sviplega í september 2003.<br> Við hjónin og dætur okkar þökkum Ívari samfylgdina og vottum Ursúlu og fjölskyldunni allri dýpstu samúð.
::::::::::::::::::::::::'''Þórður Magnússon og Hrönn Hannesdóttir'''<br><br>
::::::::::::::::::::::'''Þórður Magnússon og Hrönn Hannesdóttir'''<br><br>
   
   
'''Jón Árni Jónsson'''<br>
'''Jón Árni Jónsson'''<br>
Lína 32: Lína 32:
Bjarni bjó með Sigríði K. Bjarnadóttur sem dó 11. febrúar 1978. Saman ólu þau upp Halldór Ragnarsson sem var fæddur á Siglufirði 2. október 1938. Þeir Bjarni og Halldór héldu saman heimili eftir lát Sigríðar.<br>
Bjarni bjó með Sigríði K. Bjarnadóttur sem dó 11. febrúar 1978. Saman ólu þau upp Halldór Ragnarsson sem var fæddur á Siglufirði 2. október 1938. Þeir Bjarni og Halldór héldu saman heimili eftir lát Sigríðar.<br>
Bjarni var ótrúlegur harðjaxl, sjómaður og verkamaður sem alla tíð vann eins og líkaminn þoldi. Hann þekkti ekki annað en að taka á í lífinu. Bjarni tengdist okkur feðgunum frá Löndum vináttu - og tryggðarböndum sem byggðust á þeirri virðingu sem við berum fyrir dugnaðarforkum og listamönnum til allra verka eins og Bjarni var. Pabbi og Bjarni kynntust fyrst þegar þeir voru saman hásetar á togaranum Elliða frá Siglufirði þar sem afi minn, Ásmundur Friðriksson, var skipstjóri. Bjarni var skörinni hærra settur en pabbi, hann var hausari. Saltað var um borð og vinnan var svakaleg. Þessi smávaxni maður þótti mikill hausari sem beitti hausingarsveðjunni af list. Tvö nett hnífsbrögð inn með kinninni og hann reif hausinn af svo hnakkastykkið fylgdi með. Það hafði enginn við karlinum hvort heldur það var eftir fyrsta halið í túrnum eða það síðasta í skítabrælu á 35. degi og skipið orðið fullt upp í lúgur af flöttum saltfiski.<br> Hann var líka á Ingvari Guðjónssyni, Hafliða o. fl. skipum frá Siglufirði. Bjarni var listamaður til allra verka og umgengni. Það er líka list að vera góður sjómaður og afburða flatningsmaður. Hann var ekki listamaður eins og þeir sem sækja kaffihúsin og bulla út í eitt um einskis verða hluti og sötra bjór. Bjarni gerði minna af því að tala, hann gat verið glettinn og hláturmildur en lét sér oftast nægja að láta verkin tala og þegar hann fékk sér í glas þá var það ekki samkvæmt einhverjum Dagsbrúnartöxtum frekar en vinnan.<br> Þau Sigga og Bjarni fluttust til Vestmannaeyja í ársbyrjun 1964. Hann réði sig í skiprúm hjá pabba á Öðlingi Ve 202 og á þeim árum voru oft sagðar hetjusögur af honum í eldhúsinu á Grænuhlíð 18. Hann réri seinna á Elliðaey hjá [[Gísli Sigmarsson|Gísla Sigmars]], Baldri hjá [[Hannes Haraldsson|Hanna]] í [[Fagurlyst]] o.fl. Bjarni var fíngerður maður, hafði ekki þetta jaxlaútlit sem hann sannarlega var. Stakk aðeins við þegar hann gekk, hokinn og leit niður fyrir sig, gjóaði þó augunum annað slagið á samferðamenn sem honum komu ekkert við. Síðustu starfsár Bjarna var hann hjá mér í aðgerð og hrognavinnslu. Hann hafði því starfað með okkur, þremur kynslóðum frá Löndum. Í aðgerðinni átti enginn möguleika í karlinn, hann sjötugur og strákarnir úr Stýrimannaskólanum trúðu ekki eigin augum, slíkur var krafturinn og vinnugleðin. Kafftímarnir og pásurnar voru stuttar hjá okkar manni, drakk kaffibolla, reykti eina sígarettu, kveikti í annarri, stóð upp og sagði: „Ási hvur djöfullinn er þetta, á að sitja hér í allan dag?“ Þá gat hann fengið eitraða sendingu frá samstarfsfólkinu sem var búið að fá nóg. Slíkum athugasemdum var alltaf svarað eins: „Éttan sjálfur,“ hurð kaffistofunnar skellt, hnífurinn stálaður, blóð- og slorslettur þeyttust út á gólf og upp í loft þegar hnífnum var brugðið aftur í gotraufína, skorið frá og innyflin lágu laus þegar hann renndi þeim nett í slorrennuna, auðvelt, hann var listamaður karlinn. Þá var Bjarni dixelmaður eins og þeir gerast bestir, sló til hrognatunnurnar, eitt högg og gjörðin flaug af, dixlinum skellt út við tunnustafinn og lokið laust. Hann hataði sænska hrognakaupmenn. Þegar þeir tóku hrognin og höfðu þrýst tunnurnar, stundum kvartað yfir vigtinni, fengu þeir kaldar kveðjur. Þá leit hann til mín, gretti sig og sagði gjarnan: „Ási eigum við ekki að festa nokkrar hrognabrækur utan á gjarðirnar fyrir helvítin?“ Hann þekkti það frá síldarárunum á Siglufirði að ágirndin var þeim í blóð borin.<br> Með Bjarna eru þeir að heyra sögunni til, orginalarnir, sem hófu starfsævina um fermingu við slíkar aðstæður að í dag væru menn lokaðir inni fyrir minni sakir en að bjóða tölvukynslóðinni upp á slíkt. Ég vil þakka honum samstarfið og tryggðina við okkur feðga alla tíð. Það var lærdómsríkt að vinna með slíkum manni sem gerði ekki meiri kröfur til lífsins og lífsgæðanna. Bjarni Bjarnason hefur barið nestið eftir langan vinnudag og þeir sem hann vann fyrir uppskáru trúlega meira en hann. Ég má til með að láta eina góða sögu fylgja. Bjarni var að drekka, í landlegu, með vini sínum sem átti veiðarfærakró á Siglufirði. Siggu var farið að leiðast drykkjan og fór í króna að finna Bjarna. Hún kom nokkrum sinnum en vel var fylgst með og Bjarni faldi sig þegar til hennar sást. Þeir félagarnir gerðust nú þreyttir á þessu og ákváðu að hóta henni með haglabyssu sem vinurinn átti. Aftur kom Sigga og Bjarni faldi sig á bak við beitustampa þegar hún birtist. Eftir smá þras við vininn tekur hann upp haglabyssuna og hótar henni ef hún láti þá félagana ekki í friði. Þegar hávaðinn var hvað mestur, lyfti hann byssunni og hleypir af upp í gegnum þakið til viðvörunar og hræðir Siggu út. Þá sprettur Bjarni á fætur og kallar: „Lá hún?“
Bjarni var ótrúlegur harðjaxl, sjómaður og verkamaður sem alla tíð vann eins og líkaminn þoldi. Hann þekkti ekki annað en að taka á í lífinu. Bjarni tengdist okkur feðgunum frá Löndum vináttu - og tryggðarböndum sem byggðust á þeirri virðingu sem við berum fyrir dugnaðarforkum og listamönnum til allra verka eins og Bjarni var. Pabbi og Bjarni kynntust fyrst þegar þeir voru saman hásetar á togaranum Elliða frá Siglufirði þar sem afi minn, Ásmundur Friðriksson, var skipstjóri. Bjarni var skörinni hærra settur en pabbi, hann var hausari. Saltað var um borð og vinnan var svakaleg. Þessi smávaxni maður þótti mikill hausari sem beitti hausingarsveðjunni af list. Tvö nett hnífsbrögð inn með kinninni og hann reif hausinn af svo hnakkastykkið fylgdi með. Það hafði enginn við karlinum hvort heldur það var eftir fyrsta halið í túrnum eða það síðasta í skítabrælu á 35. degi og skipið orðið fullt upp í lúgur af flöttum saltfiski.<br> Hann var líka á Ingvari Guðjónssyni, Hafliða o. fl. skipum frá Siglufirði. Bjarni var listamaður til allra verka og umgengni. Það er líka list að vera góður sjómaður og afburða flatningsmaður. Hann var ekki listamaður eins og þeir sem sækja kaffihúsin og bulla út í eitt um einskis verða hluti og sötra bjór. Bjarni gerði minna af því að tala, hann gat verið glettinn og hláturmildur en lét sér oftast nægja að láta verkin tala og þegar hann fékk sér í glas þá var það ekki samkvæmt einhverjum Dagsbrúnartöxtum frekar en vinnan.<br> Þau Sigga og Bjarni fluttust til Vestmannaeyja í ársbyrjun 1964. Hann réði sig í skiprúm hjá pabba á Öðlingi Ve 202 og á þeim árum voru oft sagðar hetjusögur af honum í eldhúsinu á Grænuhlíð 18. Hann réri seinna á Elliðaey hjá [[Gísli Sigmarsson|Gísla Sigmars]], Baldri hjá [[Hannes Haraldsson|Hanna]] í [[Fagurlyst]] o.fl. Bjarni var fíngerður maður, hafði ekki þetta jaxlaútlit sem hann sannarlega var. Stakk aðeins við þegar hann gekk, hokinn og leit niður fyrir sig, gjóaði þó augunum annað slagið á samferðamenn sem honum komu ekkert við. Síðustu starfsár Bjarna var hann hjá mér í aðgerð og hrognavinnslu. Hann hafði því starfað með okkur, þremur kynslóðum frá Löndum. Í aðgerðinni átti enginn möguleika í karlinn, hann sjötugur og strákarnir úr Stýrimannaskólanum trúðu ekki eigin augum, slíkur var krafturinn og vinnugleðin. Kafftímarnir og pásurnar voru stuttar hjá okkar manni, drakk kaffibolla, reykti eina sígarettu, kveikti í annarri, stóð upp og sagði: „Ási hvur djöfullinn er þetta, á að sitja hér í allan dag?“ Þá gat hann fengið eitraða sendingu frá samstarfsfólkinu sem var búið að fá nóg. Slíkum athugasemdum var alltaf svarað eins: „Éttan sjálfur,“ hurð kaffistofunnar skellt, hnífurinn stálaður, blóð- og slorslettur þeyttust út á gólf og upp í loft þegar hnífnum var brugðið aftur í gotraufína, skorið frá og innyflin lágu laus þegar hann renndi þeim nett í slorrennuna, auðvelt, hann var listamaður karlinn. Þá var Bjarni dixelmaður eins og þeir gerast bestir, sló til hrognatunnurnar, eitt högg og gjörðin flaug af, dixlinum skellt út við tunnustafinn og lokið laust. Hann hataði sænska hrognakaupmenn. Þegar þeir tóku hrognin og höfðu þrýst tunnurnar, stundum kvartað yfir vigtinni, fengu þeir kaldar kveðjur. Þá leit hann til mín, gretti sig og sagði gjarnan: „Ási eigum við ekki að festa nokkrar hrognabrækur utan á gjarðirnar fyrir helvítin?“ Hann þekkti það frá síldarárunum á Siglufirði að ágirndin var þeim í blóð borin.<br> Með Bjarna eru þeir að heyra sögunni til, orginalarnir, sem hófu starfsævina um fermingu við slíkar aðstæður að í dag væru menn lokaðir inni fyrir minni sakir en að bjóða tölvukynslóðinni upp á slíkt. Ég vil þakka honum samstarfið og tryggðina við okkur feðga alla tíð. Það var lærdómsríkt að vinna með slíkum manni sem gerði ekki meiri kröfur til lífsins og lífsgæðanna. Bjarni Bjarnason hefur barið nestið eftir langan vinnudag og þeir sem hann vann fyrir uppskáru trúlega meira en hann. Ég má til með að láta eina góða sögu fylgja. Bjarni var að drekka, í landlegu, með vini sínum sem átti veiðarfærakró á Siglufirði. Siggu var farið að leiðast drykkjan og fór í króna að finna Bjarna. Hún kom nokkrum sinnum en vel var fylgst með og Bjarni faldi sig þegar til hennar sást. Þeir félagarnir gerðust nú þreyttir á þessu og ákváðu að hóta henni með haglabyssu sem vinurinn átti. Aftur kom Sigga og Bjarni faldi sig á bak við beitustampa þegar hún birtist. Eftir smá þras við vininn tekur hann upp haglabyssuna og hótar henni ef hún láti þá félagana ekki í friði. Þegar hávaðinn var hvað mestur, lyfti hann byssunni og hleypir af upp í gegnum þakið til viðvörunar og hræðir Siggu út. Þá sprettur Bjarni á fætur og kallar: „Lá hún?“
::::::::::::::::::::::::::'''Ásmundur Friðriksson.'''<br><br>
:::::::::::::::::::::::::'''Ásmundur Friðriksson.'''<br><br>


'''Sigurjón Ólafsson'''<br>
'''Sigurjón Ólafsson'''<br>
Lína 82: Lína 82:
Eftirlifandi eiginkona Marinós Guðmundssonar er Guðrún Guðmundsdóttir kjólameistari. Ég sendi Guðrúnu, öllum ættingjum og afkomendum Marinós Guðmundssonar samúðarkveðjur.<br>
Eftirlifandi eiginkona Marinós Guðmundssonar er Guðrún Guðmundsdóttir kjólameistari. Ég sendi Guðrúnu, öllum ættingjum og afkomendum Marinós Guðmundssonar samúðarkveðjur.<br>
Blessuð sé minning Marinós Guðmundssonar. Hann hvíli í friði
Blessuð sé minning Marinós Guðmundssonar. Hann hvíli í friði
:::::::::::::::::::::::::'''Guðjón Ármann Eyjólfsson'''<br><br>
:::::::::::::::::::::::'''Guðjón Ármann Eyjólfsson'''<br><br>
   
   
'''Már Guðlaugur Pálsson'''<br>
'''Már Guðlaugur Pálsson'''<br>
Lína 100: Lína 100:
Brimaldan brotnar við ströndina þar sem spor hans liggja og þótt tröllaukinn veðrahamur og rísandi hafaldan skelli á bergi bláu þá eru átthagarnir ávallt fegurstir. Við systkinin þökkum þér fyrir allt sem þú gerðir fyrir okkur. Ég efast ekki um að við fótskör almættisins hjá lindinni tæru bíði foreldrar okkar og taki þig í faðm sinn.<br>
Brimaldan brotnar við ströndina þar sem spor hans liggja og þótt tröllaukinn veðrahamur og rísandi hafaldan skelli á bergi bláu þá eru átthagarnir ávallt fegurstir. Við systkinin þökkum þér fyrir allt sem þú gerðir fyrir okkur. Ég efast ekki um að við fótskör almættisins hjá lindinni tæru bíði foreldrar okkar og taki þig í faðm sinn.<br>
Far vel til fegurri heima, kæri bróðir.<br>
Far vel til fegurri heima, kæri bróðir.<br>
:::::::::::::::::::::::::'''Kristinn Viðar Pálsson'''<br><br>
:::::::::::::::::::::::'''Kristinn Viðar Pálsson'''<br><br>
   
   
'''[[Leó Ingvarsson]]'''<br>
'''[[Leó Ingvarsson]]'''<br>
Lína 130: Lína 130:
Elsku Ibbidý og fjölskylda, þið eigið alla okkar samúð og góðar bænir. Kveðja;<br>
Elsku Ibbidý og fjölskylda, þið eigið alla okkar samúð og góðar bænir. Kveðja;<br>
::::::::::::::::::::::'''Árgangur 1989, Stýrimannaskólanum'''<br>
::::::::::::::::::::::'''Árgangur 1989, Stýrimannaskólanum'''<br>
::::::::::::::::::::::''' í Vestmannaeyjuni og makar.'''<br><br>
::::::::::::::::::::::''' í Vestmannaeyjum og makar.'''<br><br>




1.368

breytingar

Leiðsagnarval