„Skálholt-yngra“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
Ekkert breytingarágrip
mEkkert breytingarágrip
Lína 7: Lína 7:
Eftir að herinn fór úr húsinu 1945 eignaðist [[Árni Sigfússon]], útgerðarmaður og kaupmaður, húsið og bjó þar ásamt konu sinni [[Ólafía Árnadóttir|Ólafíu Árnadóttur]] og börnum til ársins 1948.
Eftir að herinn fór úr húsinu 1945 eignaðist [[Árni Sigfússon]], útgerðarmaður og kaupmaður, húsið og bjó þar ásamt konu sinni [[Ólafía Árnadóttir|Ólafíu Árnadóttur]] og börnum til ársins 1948.


[[Bæjarsjóður Vestmannaeyja]] þar á eftir húsið og gerði það að elliheimili bæjarins. Gengdi húsið því hlutverki alveg fram að [[Heimaeyjargosið|gosi]] og fór það að lokum undir hraun.
[[Bæjarsjóður Vestmannaeyja]] keypti þar á eftir húsið og gerði það að elliheimili bæjarins. Gengdi húsið því hlutverki alveg fram að [[Heimaeyjargosið|gosi]] og fór að lokum undir hraun.


{{Heimildir|
{{Heimildir|

Útgáfa síðunnar 25. júlí 2005 kl. 11:46

Húsið Skálholt - hið yngra - stóð við Urðarveg 43. Það var stórt steinhús, með stóran kjallara, tveimur hæðum og risi. Listar kringum glugga hússins voru skrautlega steyptir, en hús- og kvistgaflar voru bogadregnir.

Húsið reisti Gísli Magnússon, útgerðarmaður, á árunum 1925-26 og kostaði það í kringum 280.000 kr, en það var himinhá upphæð á þeim tíma. Hann bjó í húsinu ásamt konu sinni Sigríði Einarsdóttur til ársins 1940 en þá missti hann eignina sökum heimskreppunnar miklu 1930-40.

Í seinni heimsstyrjöldinni tók enski herinn húsið herskildi og var það aðsetur yfirmanna hersins. Einnig dvaldi hluti setuliðins í húsinu.

Eftir að herinn fór úr húsinu 1945 eignaðist Árni Sigfússon, útgerðarmaður og kaupmaður, húsið og bjó þar ásamt konu sinni Ólafíu Árnadóttur og börnum til ársins 1948.

Bæjarsjóður Vestmannaeyja keypti þar á eftir húsið og gerði það að elliheimili bæjarins. Gengdi húsið því hlutverki alveg fram að gosi og fór að lokum undir hraun.


Heimildir

  • Guðjón Ármann Eyjólfsson: Vestmannaeyjar - byggð og eldgos, Reykjavík 1973.