„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2007/Gömlu uppskipunarbátarnir“: Munur á milli breytinga

Fara í flakk Fara í leit
ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Lína 18: Lína 18:
„Þar sem í greininni segir „vélbátur með pramma í togi til að flytja vörur og farþega til og frá skipinu“ er átt við uppskipunarbát enda var það hlutverk hans að flytja vörur og fólk milli skips og lands þar sem ekki voru hafskipabryggjur.“<br>
„Þar sem í greininni segir „vélbátur með pramma í togi til að flytja vörur og farþega til og frá skipinu“ er átt við uppskipunarbát enda var það hlutverk hans að flytja vörur og fólk milli skips og lands þar sem ekki voru hafskipabryggjur.“<br>


'''Múrningar'''<br>
'''Múrningar'''<br>Flutningaskip sem komu með salt eða lestuðu afurðir til útflutnings sem fyrr á tíð var nær eingön gu þurrkaður saltfiskur, höfðu frá aldaöðli lagst fram af Skanzinum og gömlu verslunarhúsunum í svonefnda múrninga eins og það var nefnt þegar legufæri lágu fram og aftur af skipinu.<br>
Flutningaskip sem komu með salt eða lestuðu afurðir til útflutnings sem fyrr á tíð var nær eingön- gu þurrkaður saltfiskur, höfðu frá aldaöðli lagst fram af Skanzinum og gömlu verslunarhúsunum í svonefnda múminga eins og það var nefnt þegar legufæri lágu fram og aftur af skipinu.
Lega þessara kaupfara var austur af Holukletti sem er norðan undir Skanzinum og var afturfestum skipa fest í Holuklett, en framfestar lágu í Hringskerið sem var rétt austan við syðri hafnargarðinn sem kenndur er við skerið.<br>
Lega þessara kaupfara var austur af Holukletti sem er norðan undir Skanzinum og var afturfestum skipa fest í Holuklett, en ffamfestar lágu í Hringskerið sem var rétt austan við syðri hafnar- garðinn sem kenndur er við skerið.
Síðar lágu kaupskip nokkru innar, fram af Löngunni eins og sést vel á þekktri mynd sem tekin var um aldamótin 1900, þar sem áraskip eru í Læknum nýkomin að landi, en þrímöstruð skonnorta liggur úti á legunni.<br>
Síðar lágu kaupskip nokkru innar, fram af Löngunni eins og sést vel á þekktri mynd sem tekin  
Þorsteinn Jónsson í Laufási getur í „Aldahvörf í Eyjum“ um þessa „múrninga“:<br>
„Þetta var sterk keðja, og var eystri endi hennar festur í stórt akkeri, sem sett var niður í Hörgaeyri, en hinn endi festarinnar var einnig festur við stórt akkeri. Bryde átti þennan öfluga útbúnað, sem kaupskip lágu fyrir. Þó hafði komið fyrir að sumar lagi, að þau höfðu slitnað frá þessum festum í austan stórviðrum.“<br>
Það var einnig nefnt að svínbinda, þegar legið var fyrir tveimur akkerum fram af skipinu og öðrum tveimur aftur af því. Þannig var t.d. stundum lagst við sjómælingar þegar dýpið var mælt með litlum bátum, sitt hvoru megin við skipið.<br>


var um aldamótin 1900, þar sem áraskip eru í Læknum nýkomin að landi, en þrímöstruð skonn- orta liggur úti á legunni.
'''Erfið hafnarskilyrði'''<br>
Þorsteinn Jónsson í Laufási getur í „Aldahvörf í Eyjum“ um þessa „múminga“:
3) Þorsteinn Jónsson, Aldahvörf i Eyjum; útgefandi Bajarstjórn Vestmannaeyja 1958.
„Þetta var sterk keðja, og var eystri endi hennar festur í stórt akkeri, sem sett var niður í Hörgaeyri, en hinn endi festarinnar var einnig festur við stórt akkeri. Bryde átti þennan öfluga útbúnað, sem kaupskip lágu fyrir. Þó hafði komið fyrir að sumar- lagi, að þau höfðu slitnað ffá þessum festum í aust- an stórviðrum.“
Það var einnig nefnt að svínbinda, þegar legið var fyrir tveimur akkerum fram af skipinu og öðrum tveimur aftur af því. Þannig var t.d. stundum lagst við sjómælingar þegar dýpið var mælt með litlum bátum, sitt hvoru megin við skipið.
Erfið hafnarskilyrði
Hafnarskilyrði í Vestmannaeyjum voru ótrúlega erfið á fyrstu árum vélbátanna og má segja að þau hafi ekki verið viðunandi fyrr en upp úr 1940. Þá var Básaskersbryggjan tekin í notkun og hið farsæla starf dýpkunarskipsins „Vestmannaeyjar“ við dýpkun hafharinnar farið að koma verulega í ljós, en skipið kom til Vestmannaeyja 29. maí 1935. Aður en dýpkun hafnar með grafskipinu Vestmannaey hófst, stóðu jafnvel 8-10 bátar samtímis á Leiðinni þegar mest var fjaran. Á vetrarvertíðinni urðu bátar að bíða klukkustundum saman eftir að komast að bryggju til löndunar og kom fyrir í allt að sex klukkustundir. En „flutn- ingaskip sem komu með salt eða kol urðu að bíða upp undir hálfan mánuð til þess að komast í höfn.“ (JGÓ).
Hafnarskilyrði í Vestmannaeyjum voru ótrúlega erfið á fyrstu árum vélbátanna og má segja að þau hafi ekki verið viðunandi fyrr en upp úr 1940. Þá var Básaskersbryggjan tekin í notkun og hið farsæla starf dýpkunarskipsins „Vestmannaeyjar“ við dýpkun hafharinnar farið að koma verulega í ljós, en skipið kom til Vestmannaeyja 29. maí 1935. Aður en dýpkun hafnar með grafskipinu Vestmannaey hófst, stóðu jafnvel 8-10 bátar samtímis á Leiðinni þegar mest var fjaran. Á vetrarvertíðinni urðu bátar að bíða klukkustundum saman eftir að komast að bryggju til löndunar og kom fyrir í allt að sex klukkustundir. En „flutn- ingaskip sem komu með salt eða kol urðu að bíða upp undir hálfan mánuð til þess að komast í höfn.“ (JGÓ).
Bygging hafnargarðanna sem hófst í maímánuði árið 1914 þegar vinna hófst við Hringskersgarðinn var óvenju erfið og stóð svo til stanslaust til 1929 þegar Hörgeyrargarðurinn var fullffágenginn með vitaljósi á garðshausnum. Unnið var nærri því stanslaust við syðri hafnargarðinn, Hringskersgarð- inn, frá 1914 til 1930 með byggingu garðsins, viðgerðum, endurbótum og styrkingum „og mun hann orðinn eitt dýrasta mannvirki sinnar tegundar, þó víða væri leitað“.
Bygging hafnargarðanna sem hófst í maímánuði árið 1914 þegar vinna hófst við Hringskersgarðinn var óvenju erfið og stóð svo til stanslaust til 1929 þegar Hörgeyrargarðurinn var fullffágenginn með vitaljósi á garðshausnum. Unnið var nærri því stanslaust við syðri hafnargarðinn, Hringskersgarð- inn, frá 1914 til 1930 með byggingu garðsins, viðgerðum, endurbótum og styrkingum „og mun hann orðinn eitt dýrasta mannvirki sinnar tegundar, þó víða væri leitað“.
3.704

breytingar

Leiðsagnarval