Þjóðhátíðarlag (1977)

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Útgáfa frá 26. nóvember 2005 kl. 21:32 eftir Sigurgeir (spjall | framlög) Útgáfa frá 26. nóvember 2005 kl. 21:32 eftir Sigurgeir (spjall | framlög)
(breyting) ←Fyrri útgáfa | Nýjasta útgáfa (breyting) | Næsta útgáfa→ (breyting)
Fara í flakk Fara í leit
Þjóðhátíðarlag
1976 1977 1978

Árið 1977 voru tvö þjóðhátíðarlög valin, til að fagna því að þjóðhátíðin var aftur komin í Herjólfsdal eftir fjögurra ára dvöl á Breiðabakka eftir eldgosið.

Dagurinn fagri og dætur hans

Þó víða um heiminn liggi leið
ber ljúfa ágústnóttin seið.
Hún fyllir okkur ferskri þrá,
því fegurð dalsins Eyjaskeggjar dá.
Okkar Herjólfsdal,
þennan fagra fjallasal,
þar er fjör og líf
er fögnum við þar þjóðhátíð.
Og sjómenn bátum sigla heim,
það sýður þrá í mönnum þeim,
þeir þrá með svanna að svífa í dans
og syngja um dalinn fagra og dætur hans.
Lag: Sigurður Óskarsson
Ljóð: Snorri Jónsson

Herjólfsdalur 1977

Herjólfsdalur, orðinn eins og nýr
svo yndislega grænn sem fyrr á dögum.
Herjólfsdalur, öll þau ævintýr
sem áttum við í þínum sumarhögum
þau gleymast ei, en geymast hverjum þeim
sem gleðistundir þínar meta kunni.
Í faðmi þér, mér finnst ég kominn heim,
og fagna því af innsta hjartans grunni.
Hér gleðjast allir, takast hönd í hönd
með hýrri brá því það er gamall siður
að láta dægurþrasið lönd og strönd,
við leggjumst bara í grasið mjúka niður
og njótum þess að vaka og vera til,
í vinahópi, gista klettasalinn,
á meðan sólin gyllir þessi þil
og þjóðhátíðarstemmning fyllir Dalinn.
Og blærinn hvíslar orði í eyra mér
sem álfar snerti tregans djúpu strengi,
við minnumst þeirra er fyrrum fóru hér
og fögnuði með okkur nætur lengi.
En þegar rökkvar, leikinn æskan á
og ævintýrin nýjum perlum skarta,
því hér er ekkert til sem mær ei má
ef maður elskar hana af hreinu hjarta.
Lag og ljóð: Ási í Bæ.