Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2009/Með forsjón Guðs í friðarhöfn

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Útgáfa frá 27. nóvember 2019 kl. 12:52 eftir Valli (spjall | framlög) Útgáfa frá 27. nóvember 2019 kl. 12:52 eftir Valli (spjall | framlög)
Fara í flakk Fara í leit
SR. KRISTJÁN BJÖRNSSON SÓKNARPRESTUR


Með forsjón Guðs í friðarhöfn


Kirkjan í samfélagi fólks við sjávarsíðuna er öðrum þræði kirkja sæfarenda. Allir fara að einhverju marki um hafsins vegu er þeir ferðast en það veldur þó mestu að samfélagið hér í Vestmannaeyjum byggist á sjósókn. Í öðrum mörgum löndum er starfsrækt sérstök sjómannakirkja og sjómannastofa var lengi hér í KFUM&K heimilinu, svo eitthvað sé nefnt. En kirkjan í Eyjum er sjómannakirkja og hingað koma menn ekki aðeins til hafnar með skip sín heldur finna þeir í kirkjuskipinu sínu pláss og örugga leiðsögn um framhaldið í þessu lífi og því sem bíður. Á móti finna hér allir að kirkjan í þessu samfélagi er í tengslum við alla þætti atvinnuhátta og hvers kyns aðstæðna sem upp kunna að koma í einu slíku samfélagi. Hógvær bíður hún hér og býðst til að opna dyr sínar hverjum þeim er leggur hér að landi og hverjum þeim er tilheyrir þessu iðandi fjölbreytilega mannlífi.
Svo augljóst er hlutverk kirkjunnar í samfélaginu að trúhneigðum mönnum annarra þjóða kemur það fyrst til hugar að skoða kirkjur eyjanna þegar þeir hafa hér viðdvöl. Fyrir því er t.d. Landakirkja opin hluta úr degi hverjum og verður svo einnig í sumar. Og ég hef tekið eftir því á liðnum árum að sumir koma til að fá næði að biðja og þakka forsjón Guðs. Aðrir koma til að sjá gamalt guðshús. Enn aðrir koma til að sjá hvernig samfélagið tjáir trúarvitund sína í búnaði kirkjunnar, helgimunum og táknmyndum trúarinnar. Þeir sjá um leið hversu mikla alúð fólk leggur við helgidóm sinn, en þar geta allir menn séð nokkuð, hverrar trúar sem þeir annars eru sjálfir. Með kirkjunni og umgjörð hennar birtist leynt eða ljóst sú virðing sem samfélagið ber fyrir þeim almættisguði sem ríkir í hjörtum heimamanna. Og það er meira að sjá. Í kirkjunni sést líka hvernig saga eyjanna er samofin helgidómnum. Í Landakirkju eru kennileiti er vísa ekki aðeins aftur til jarðeldanna 1973 heldur allt aftur til Tyrkjaránsins á 17. öld. Þau kennileiti vísa til þess hjálpræðis og þeirrar verndar sem samfélagið í heild sinni þakkar Guði sínum. Aðrar kirkjur eiga ýmsa aðra snertifleti við söguna og umbreytingar í samfélaginu. Þannig vísar Hvítasunnukirkjan núna til umbreytinga með því að það hús var áður aðalsamkomuhúsið og skemmtistaður Eyjamanna. Það var síðan helgað guðsdýrkun. Aðventkirkjan vísar öðrum þræði til samfylgdar kirkju og skóla með húsinu einu saman og þannig mætti lengi telja því saga safnaðanna er meira en merkileg.
Ár hvert er safnast saman á sjómannadag í Landakirkju til að þakka forsjón Guðs og til að endurnýja helgun af hendi hans. Í sjómannadagsráði hafa menn lagt áherslu á sjómannamessu. Það er einstök guðsþjónusta allra manna í þessu samfélagi. Það blasir hvað skýrast við í lok athafnarinnar þegar fulltrúar sjómanna leggja blómsveig að minnisvarða um drukknaða og hrapaða. Sá minnisvarði er einnig helgaður minningu þeirra er hvíla annars staðar en hér í helgum reit í Eyjum. Allt þetta hefur djúpa og innilega merkingu í hugum þeirra er á annað borð eru hluti afsamfélagi eyjamanna. Enn og aftur fögnum við á hátíðisdegi sjómanna. Það sem er sérstakt við fögnuðinn á sjómannadag í Vestmannaeyjum er að þessi fögnuður nær til samfélagsins í heild sinni. Fagnaðarerindið um Jesú Krist er partur af þeirri djúpu gleði sem ríkir vissulega í sálu samfélagsins. Einnig er hér hinn augljósi fögnuður, sem er gleðin yfir því að geta glaðst saman enn þetta ár. Enn hefur forsjón Guðs lofað okkur að hittast heil og lifa þessa stund í friðarhöfn í öllum skilningi þess orðs. Megi sá friður fylla hjörtu okkar allra og gefa öllum gleði lífins á hátíð sjómannadagsins. Ég óska Eyjamönnum til hamingju með sjómannadag 2009.