„Guðmundur Ólafsson (Hrafnagili)“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Lína 29: Lína 29:
[[Flokkur: Fólk fætt á 19. öld]]
[[Flokkur: Fólk fætt á 19. öld]]
[[Flokkur: Fólk dáið á 20. öld]]
[[Flokkur: Fólk dáið á 20. öld]]
[[Flokkur: Íbúar í Stakkagerði-vestra]]
[[Flokkur: Íbúar í Stakkagerði-Vestra]]
[[Flokkur: Íbúar á Hrafnagili]]
[[Flokkur: Íbúar á Hrafnagili]]
[[Flokkur: Íbúar við Skólaveg]]
[[Flokkur: Íbúar við Skólaveg]]
[[Flokkur: Íbúar við Vestmannabraut]]
[[Flokkur: Íbúar við Vestmannabraut]]

Útgáfa síðunnar 10. febrúar 2020 kl. 17:34

Guðmundur Ólafsson.

Guðmundur Ólafsson á Hrafnagili, vélstjóri, útgerðarmaður, verkamaður fæddist 21. febrúar 1883 á Skíðbakka í A-Landeyjum og lést 20. september 1965.
Foreldrar hans voru Ólafur Ögmundsson bóndi, f. 12. október 1844 í Rimakoti þar, d. 8. mars 1939 á Lágafelli þar, og kona hans Vilborg Þorbjörnsdóttir húsfreyja, f. 12. júlí 1843, d. 15. maí 1939.

Systir Guðmundar var
1. Þórdís Ólafsdóttir vinnukona í Skuld, f. 21. mars 1865 á Bryggjum í A-Landeyjum, d. 21. október 1957.
Föðurbræður Guðmundar voru:
2. Guðmundur Ögmundsson vitavörður, járnsmiður í Batavíu og
3. Sigurður Ögmundsson í Brekkuhúsi.

Guðmundur var með foreldrum sínum 1890, var vinnumaður hjá Sæmundi bróður sínum á Lágafelli í A-Landeyjum 1901.
Hann fluttist til Eyja 1909 og sama gerði Soffía.
Þau Soffía giftu sig 1909 í Eyjum, bjuggu í Stakkagerði vestra 1910 og 1911, byggðu Hrafnagil og voru komin þangað 1912. Þar bjuggu þau síðan, eignuðust tvær dætur.
Guðmundur var vélstjóri um skeið, útgerðarmaður og síðar verkamaður.

Kona Guðmundar, (6. nóvember 1909), var Soffía Þorkelsdóttir húsfreyja, f. 14. maí 1891 á Brekkum í Hvolhreppi, d. 20. janúar 1960.
Börn þeirra:
1. Steinunn Hulda Guðmundsdóttir húsfreyja, f. 20. júní 1911 í Stakkagerði vestra, d. 9. janúar 2009.
2. Auður Guðmundsdóttir húsfreyja, f. 27. janúar 1918 á Hrafngili, d. 1. febrúar 2003.


Heimildir


Þessi grein tilheyrir Æviskrám Eyjafólks eftir Víglund Þór Þorsteinsson.