Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1954/ Hannes Jónsson hafnsögumaður

Hannes Jónsson,

hafnsögumaður.

Hann ungur horfði á hafið,

því hugurinn bjó þar.

Sá blika bárutrafið,

er blátt og hvítt það var.

Og bylgjur sá hann brotna

og boðaföll um sund,

sá hörku hafsins drottna,

og hermenn kröftum þrotna.

Það vakti víkings lund.

Með öflugum æskuþrótti

hann út í stríðið fór.

Og glaður geyst fram sótti

sem garpur hugumstór.

Og aldinn jafnt sem ungur,

í öllu starfi trúr,

hann fór um klettaklungur,

og kleif á hæstu bungur,

hvort skin var eða skúr.

Það fylgdu fæstir honum,

hann framdi hreystimet,

var einn af Eyjasonum,

sem aldrei bugast lét.

Er fram hann hrinti fleyi,

til fanga djúpið á,

hann stýrði dag frá degi,

því dirfsku brast hann eigi

að sigla úfinn sjá.

Hann beggja skauta byrinn

og barning þekkti vel.

Hann reyndi stormastyrinn

og stóðst hin dimmu él.

En nú er hetjan hnigin,

sem harðast lék við dröfn.

Hann varði drengskapsvígin

og var til elli tiginn

við stýrið heim í höfn.

Hallfreður.

• Efnisyfirlit: Sjómannadagsblað Vestmannaeyja